Noέμβρης

Δεκάδες Σαμουράι, πατώντας πάνω σε φύλλα κίτρινα
χαιδεύουν τα μαλλιά μας ,καθώς με τα σπαθιά τους περνούν δίπλα μας, ξυστά.
Εσύ, ένας αγνοημένος από την βρόμικη μπουρζουαζία
κι εγώ μεταξύ αμαζόνας και χαμινιού.
Κι είναι ο Νοέμβρης σαν γυαλισμένη μπάλα από γυαλί,
ένα καλειδοσκόπιο που κρατά ένας εξερευνητής πάνω σε πλοίο της εποχής.
Πότε ξηρά, πότε ουρανός.
Στην λαιμητόμο τώρα βαστιέται ένας αλήτης...

εποχής,
τιμωρημένος γιατί πήρε το λυσεργικό οξύ και την μεσκαλίνη,
τον βλέπουμε, ανέπτυξε δυνάμεις τέτοιες που κι η λαιμητόμος είναι αδύνατον να τιμωρήσει.
Κρατάμε το βασίλειο της αφής ,σχεδόν σαν προσκυνητές στην έρημο,
με φίδια και σκορπιούς στον κόρφο μας,
μας λένε μοιραίους γιατί γράφουμε κάτω από το δέρμα των άλλων.
μα μοιραίοι είμαστε πρώτα για εμάς.
Είναι η βροχή του Νοέμβρη κι ο ήλιος του,
που ξυπόλητη γυρνάω,
σε έναν κόσμο που άλλοτε στην πλάτη,
άλλοτε στα χέρια κουβαλώ,
κι άλλοτε ολόκληρο τον κόσμο ντύνομαι.
Γίνε Νοέμβρης κι εγώ το ταίρι του,
πιό ταιριαστός ο ουρανός δεν θα ναι σε άλλων μάτια,
συνεφένιες παρυφές θα σας διασχίζω πάντα σαν σε ίλιγγο...

( καλό μήνα),ιδιαίτερα βέβαια στα παιδιά του Νοέμβρη, μην γίνετε ποτέ βαρετοί για εσάς..