H MONA

Η Μόνα με την ακρίβεια ενός χειρουργικού χεριού, ορμά την ζωή της στον ορατό κόσμο και στον αόρατο.
Στα ενδιάμεσα διαστήματα, αυτών, παρατηρεί την κάθετη ρήξη.
Αυτή η ρήξη έχει ένα σημείο συνάντησης, αυτό συνηθίζει να το λέει ποίηση.
Την ορμή της μέσα στους κόσμους αυτούς την ονομάζει ζωή.
Η Μόνα είναι μια πολυεδρική προσωπικότητα.
Θα μπορούσα να την ονομάσω και θεά.
Καθώς σκοτώνει ανεπιφύλακτα ό...

ποιον της κρύβει τον ήλιο με τρόπους κομψούς, τρόπους, που δεν στερούνται μιας τρυφερότητας.
Καθώς η θηλυκότητα της, συνυπάρχει με αρμονία με αυτό που ονομάζει<<ρήξη>>, κι όχι απλά συνυπάρχει αλλά δεν ζει εις βάρος της...
Όταν παρατηρώ την Μόνα, σκέφτομαι πως έχει ένα μεγαλοπρεπές πεπρωμένο,
δεν είναι μόνο οι όποιες της ιδιότητες, είναι η σαφήνεια που μεταχειρίζεται τα κλειδιά του ουρανού και της γης,αυτό δεν μπορεί κανείς να το ορίσει από μόνος του, παρά σαν βρίσκεται σε μεγάλη ηλικία, η Μόνα είναι στα τριάντα.
Όταν βρίσκεται σε κάποιο θεωρείο ενός θεάτρου, όλα γύρω της καίγονται από τα κατακόκκινα μαλλιά της..
Η Μόνα δεν ζει εδώ, ζει σε κάποιον άλλο αιώνα, είναι φορές, που μπορώ να δω τα χαρακτηριστικά της με ακρίβεια, άλλες πάλι, μοιάζει σαν να μου μιλάει αυτόματα καθώς μια σελίδα από χαρτί στροβιλίζεται μπροστά μου...
Εγώ δεν έχω ούτε ένα μεγαλοπρεπές πεπρωμένο, ούτε μπορώ να προσεγγίσω παρά ελάχιστα την προσωπικότητα της.
Απλά, είναι ενδιαφέρον όμως να αφήνομαι στην παρατήρηση της...