Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου 2014


Η δεσποινίς Άλμα, είναι ένας χτύπος στην πόρτα. Η ηχώ των βημάτων μου στο πεζοδρόμιο. (Μυρίζεις επικίνδυνα, είναι η ώρα της σάρκας, μυρίζω βαριά σαν νυχτολούλουδο, είναι ώρα για περιηγήσεις σε άγνωστα μέρη της υπόφυσης). Αυτά λέω στην Άλμα, κι αυτή με κοιτάζει σαν να βλέπει κάτι χωρίς μορφή. Και φεύγει. Η δεσποινίς Άλμα είναι πολλοί έρωτες μαζί. Μέσα σε αυτούς βρίσκεται ο εαυτός της. Χρόνια πολλά περίμενε να βρει όλους τους έρωτες σε έναν. Ίσως αυτό να της συμβαίνει τώρα. Οι εραστές κυλούν στο βαγόνι του τρένου. Περπατούν στις σκεπές των παλιών οικιών. Κάθε ένας από αυτούς είχε την χάρη του. Μην πεις πως δεν τους αγάπησε, αυτό δεν έχει συμβεί ουδέποτε. Γι αυτό και όλοι την αγάπησαν ξεχωριστά από κάθε άλλη γυναίκα. Τώρα μου λέει, (θέλω να δοθώ μόνο σε εκείνον τον άντρα, αυτόν που μιλάει με την ομορφιά των ποιητών και των ζωγράφων. Είναι σπάνιος και σπουδαίος, είναι ένας μονομάχος της ζωής, της άγριας, και της αγίας. Ξέρει να αφουγκράζεται και να ξεχωρίζει τις ιδιότητες και τις ιδιαιτερότητες μου. Ξέρει και μπορεί να μου δώσει χρόνο. Εδώ που τα λέμε, εσύ που τόσα χρόνια με ξέρεις, πολύ ξοδεύτηκα. Κάποτε είχε αξία να δώσω με ειλικρίνεια κάθε κομματάκι μου. Να τεθώ σε τροχιά επικίνδυνη γι αυτό που άλλοι λένε έρωτα, άλλοι πάλι το λένε ιδανικό , άλλοι το λένε σπάνιο. Γι αυτό ακριβώς ξοδεύτηκα, γι αυτήν την αναζήτηση του σπάνιου). Η καρδιά μου βουλιάζει σε έναν αργό θάνατο καθώς μου χαράζει αυτά τα λόγια. Κι επειδή δεν την αγαπώ μόνο σαν εραστής καταλαβαίνω εκείνου την ανωτερότητα. Είναι γιατί αυτός, δεν θέλει μόνο ένα της κομμάτι, δεν ερωτεύτηκε μόνο μια της ιδιότητα, είναι πως αυτός την θέλει ολόκληρη γι αυτό που είναι. Πετάω σε μια λίμνη, ένα κέρμα. Πάντα αλήτης θα μείνω, και θα γεράσω κάποια ημέρα που θα δω πόσο άσπρο έγινε το κεφάλι μου. Και πόσο μόνη, η ψυχή μου. Μπαίνω στο πρώτο μπαρ και κεντράρω μια γυναίκα. Την κερνάω, αρχίζουμε και πίνουμε κι αρχίζουμε να ζεσταινόμαστε. Θα την πάω μετά στο σπίτι μου. Θα κάνω ότι κάνω σε κάθε γυναίκα. Από ένα σημείο οι γυναίκες είναι ένας αριθμός στο κεφάλι μου. Ονόματα και αριθμός, αριθμός κι ονόματα.. Και που και που ξεχνάω και τα ονόματα και τα πρόσωπα.. Μόνο η Άλμα θα με έκανε να ξεχάσω. Πόσο μόνος και άγριος είμαι περιτριγυρισμένος από δεκάδες ονόματα και αιτίες... (Ψυχώ, σημαίνει δυναμική δυο ανθρώπων που μπαίνουν ο ένας μέσα στον άλλον)...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου