Σε ονομάζω με πολλά ονόματα/ Περπατώ στην ακτή της πόλης, και χιλιάδες ψάρια πολύχρωμα, έρχονται στα χέρια μου/ Απείθαρχος να είσαι πάντα και νέος, όπως το πορτρέτο του Όσκαρ/ Με λες Ιφλί, ανάποδα το φιλί λες/ Ιφλί είμαι σαν κοιμάσαι, σαν ξυπνάς, να ροδίσεις ένα χαμόγελο, ιφλί γίνομαι/ Δεν ξέρω για πόσο/ Ο έρωτας ήταν πάντα πνεύμα καλόβολο και δεν είχε να κάνει με το χρέος ή το καθήκον ή το αντίδωρο/ Ιφλί με λες, ανάποδη η λέξη φιλί/ Το καμίνι της καρδιάς μου καρβουνιάζει την πόλη, και ονειροπόλα ποιήματα έρχονται στο νου μου καθώς περπατώ και γελάω μόνη μου/ Ω! Ποτέ δεν θα περίμενα να υπάρχει κάποιος στον επόμενο στενό δρόμο να με βρει και δίχως να με διαβάσει να αλλάζει τις λέξεις, όπως εγώ/ Να προσωποποιεί τα σχήματα, να δίνει στα ζώα ανθρώπινα ονόματα/ Το ιφλί σιμώνει, καθώς σιμώνει κλωστές και τόξα έρχονται πίσω από τους κάλυκες των δοντιών μας/ Καθώς απλώνει την ζύμη του, εμείς λεύτερα σχήματα και έννοιες πέραν του Χερουβείμ και τις κόρες του ελέους/ Κανένα έλεος , μόνο λίμνες και φωτιές και ανοδήγητος ο πόθος (Ιφλί, το φιλί ανάποδα)