Παρασκευή 21 Φεβρουαρίου 2014


Να έρχεσαι μέσα στο θέρος, να μου μιλάς με ανεμώνες/ Να με κοιτάζεις, σαν αυτός που κλονίστηκε βαθιά από κάτι/ Ίσως από αυτό που έκρυβα κι από εμένα, οπλισμένη φόβους/ Μην γίνω μια δύναμη ανεξέλεγκτη τώρα, να σε αγκαλιάσω όπως ο ουράνιος θόλος, την Αστάρτη/ Αυτή είμαι, πατώντας επάνω στα κάρβουνα, φωνάζω το αρχαίο μου όνομα/ Καιγόμαστε κι οι δυο μας επάνω σε εκείνο το μονοπάτι, σκαλί σκαλί αναμετριόμαστε στον θάνατο/ Ο έρωτας μοιάζει στον θάνατο, ο θάνατος λιγωμένος του παραδίδεται/ Λίγο ακόμη, του λέει, λίγο ακόμη μείνε/ Να έρχεσαι μέσα στον Χειμώνα, να με σκορπίζεις σαν την γύρη/ Η σαύρα βασίλισσα, θα με μυρίσει πριν την πανσέληνο/ Θα γίνει κι αυτή ζητιάνα του αίματος μας/ Σαν με κοιτάς ζητώ να είσαι πόλεμος, καμία ειρήνη μαζί σου και καμία συμφωνία/ Οι συμφωνίες ανήκουν στα συμβολαιογραφικά γραφεία/ Εδώ είμαι/ Με λένε Αστάρτη/ Αστάρτη

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου