Ώσπου να αδειάσει η μνήμη θα σε περιγράφω στα χελιδόνια. Κι ενώ οι άλλοι θα περιμένουν τις άγιες ημέρες, ο Παπαδιαμάντης θα κοιμάται στην πλατεία , ο Καρούζος θα πίνει ποτά ώσπου οι λίγοι εναπομείναντες ακόλουθοι του επιταφίου, να λιμνάσουν στα σπιτια τους. Οι Μήδειες θα σφάζονται από τα παιδιά τους κι ο κόςμος θα γυρίζει ανάποδα οταν ο μισός πλανήτης θα βομβαρδίζεται στον Γολγοθά του μαρτυρίου. Οι άγιες ημέρες δεν θα έρχονται όσο ο άνθρωπος δεν υπάρχει σαν ένα θαύμα. Η μοίρα είναι ολοι οι χρόνοι μαζί στο ποδήλατο ανεβασμένοι , της ανθρώπινης περιπέτειας. Ωσπου να αδειάσει η μνήμη θα σε περιγράφω στις επόμενες ημέρες της παπαρούνας, αιματώδης και πυκνή στην επίδραση της στην ευαισθησία ,θα κάνει συντροφιά στους μοναχικούς . ¨οταν θα φύγει ο τελευταίος από την πλατεία του θεάτρου θυμήσου να σηκωθούμε από τα γόνατα. Να χορέψουμε τα τραγούδια τα αγαπημένα , των οικείων μας νεκρών. Με ´ενα μαχαίρι ´ή μονάχα ένα λουλούδι, δεν απλώνεται ο άνθρωπος. Αιωνίως θα περιμένει μια Ανάσταση με τα χέρια σε ακαμψία. Σε αγαπώ, να με θυμάσαι οταν θα μου φέρνεις φρέζιες. Της Μεγάλης Δευτέρας