Παρασκευή 28 Ιουνίου 2013

Οδήγησε με μακριά, όσα με πλήγωσαν ,αίμα από στάχτη,
πάρε με σαν ένα φτερό ινδιάνικο από τον ΜΕγάλο Άνεμο και σκόρπα με,
διέσχισε με το μικρό σου ράμφος τις πληγές μου,
κάνε τις ένα μικρό σχεδίασμα στα μαύρα ρόδα,
άπλωσε τα στο τραπέζι να μ...ιλήσουν.
Γιατί ότι αγάπησα και ερωτεύτηκα ήταν με πάθος.
Βουτούσα στην κόλαση ενώ οι άλλοι ασχολούνταν με την προσωπική τους ψυχαγωγία.
Βουτούσα στον Παράδεισο τις μπλε νύχτες του Αιγαίου.
Νιώσε με,
πριν το βουλοκέρι στην επιστολή του θανάτου μου βάψει με κόκκινη σφραγίδα.
Αγάπησε με.
πριν η αυγή σου δείξει το ακριβό πένθος μιας Ηλέκτρας.
Ο έρωτας είναι παράδοξος,
η αγάπη είναι έκσταση.
Μα σαν κατεβάσει αυλαία το έργο μου εγώ θα τα έχω νιώσει.
Ακούμπησε με στο μαξιλάρι σου κι εγώ θα ονειρευτώ για σένα.
Οι μέρες έρχονται και πάνε, σαν αυτοκίνητα με σπασμένα φρένα.
Σαν κυριακές, όχι Δευτέρες...

(Ο κύκλος του κύκνου)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου