Πέραν της αθωότητας που τύλιγε τις κινήσεις τους
και την ανυπόκριτη θερμή ματιά τους ανάμεσα στο πλήθος,
έτσι όπως ήταν γερμένοι ελαφρά ο ένας πλάι στον άλλο,
δεν ήξερα γιατί,
γιατί δεν ήξερα, αλλά ένα θρόισμα φτερών πέρασε τα αυτιά μου,
ήταν σάρκα αγγέλων-ανθρώπων που καίγονταν απολαυστικά,
απολαυστικά και σιγανά σαν ένας αέρας δειλός που ξεμύτιζε στις φτέρες της καρδιάς μου,
εκείνο το απόγευμα βάπτισα την πόλη έρωτα και την έβαψα με κόκκινο κρασί...

(Θερμό σούρουπο)