Κείμενο για το Ντεκαβλέ...

Καθόμουν κάπου που προφανώς γινόταν μια παρουσίαση βιβλίου, άκουγα χειροκροτήματα, βρισκόμουν σε άλλο χώρο...
Ξαφνικά μάλλον αυτό τελειώνει και έρχονται εκεί που καθόμουν δεκάδες νέοι άνθρωποι...
Μεταξύ τους κι ένας λεπτός ιπποπόταμος ο οποίος άκουσον άκουσον συστήθηκε σε κάποιους ( γειά σας, είμαι ο τάδε, συγγραφέας)....
Συγγραφέας...
Συγγραφέας..
Κι αμέσως μετά οι νέοι άρχισαν να μιλάνε για τον Κου..και για τις εκλογές..
Μιλούσαν σαν εμάς τους κοντά στα 50 και πέρα..
Εκλογές..
25 το πολύ 30 χρονών άνθρωποι...
Εκλογές...κι όλα τα σκατά της κρίσης...μετά μιλούσαν σαν 60, σαν 70 χρονών...
Fuck the krisis...
Η υπόθεση είναι ντεκαβλέ...
όχι ντεκαυλέ..Ντεκαβλέ..
Κάποιοι στέκονται στο πως γράφεται τελικά το επίθετο Μπουκόφσκι ή Μπουκόβσκι;
( Δικαίως πρέπει να γράφεται σωστά..)
Αλλά το ζητούμενο είναι αυτά που είπε, αυτά που έζησε..η Αμερικάνα Πόρνη που πετά τους ανθρώπους της μακριά σαν δεν έχουν φράγκα..
Δεν έχουν φράγκα, δεν έχουν περίθαλψη,, δεν έχουν φράγκα δεν έχουν τίποτε..
Ούτε η Ρώσικη αρκούδα με αφορά..
Αυτά είναι ντεκαβλέ..
Νέοι άνθρωποι στήνονται σε ουρές για μια θέση..
Κάποτε στο Δημόσιο, κάποτε στον Ιδιωτικό τομέα..
Τομέας...μπλιαχ..τι λέξη...
κάποτε υπήρξα κι εγώ 25, δούλεψα χωρίς μέσον σε ένα μεγάλο κρατικό νοσοκομείο..
Ο προιστάμενος μου την έπεφτε..ταυτόχρονα,.έμαθα τις ρεμούλες, πως έκλεβε από το Δημόσιο για δική του χρήση προμήθειες του νοσκοκομείου...
Άρχισα να μην έχω ανάσα..
Παραιτήθηκα...μπορούσα στα 40 να έχω μια πολύ καλή σύνταξη λόγω του αντικειμένου...
Παραιτήθηκα και από στέλεχος ασφαλιστικής Εταιρείας λίγο μετά...
Δεν μπορούσα να πάρω ανάσα...
Εταιρεία...ΠΟλυεθνική...μπλιαααχχχχ
Ντεκαβλέ..
όχι, δεν είχα φράγκα στην άκρη, αλλά δεν μπορούσα να πάρω ανάσα...
Αυτά τα παιδιά εδώ; Μπορούν να ανασάνουν;
Κι αν δεν μπορούν πως μιλάνε για εκλογές;
Κι αν μπορούν να πάρουν ανάσα πως μιλάνε για εκλογές;
Τον συγγραφέα- παπάρα έπρεπε να τον πετάξουν στον βόθρο...
Και όλους αυτούς τους παπάρες που έκαναν παρέα με κάποιον ποιητή ο οποίος πετούσε τα έντερα του έξω, πετούσε την καρδιά του, πετούσε στον κόσμο την αγάπη και τον έρωτα σαν άνθη..
Και μετά αυτός πέθανε..
Αλλά αυτοί έζησαν..
Κι άρχισαν να γράφουν σε διαπλεκόμενα έντυπα...
Και να γίνονται μάγκες εκ του ασφαλούς..
Γαμιάδες του συστήματος δήθεν...
ΤΙ ΛΕς μωρέ;
Σιγά τα αυγά...Αυτοί των 50...

Σικέ όλα..
Κι οι νέοι...
Αντί να τα σπάνε όλα έξω πάνε σε παρουσιάσεις και μιλάνε για εκλογές...
Χαμένοι από χέρι είμαστε...
Αντί να ερωτεύονται τρελά , να γαμάνε τρελά,κάνουν οικογενειακούς προυπολογισμούς...
Τόσα εσύ,,, τόσα εγώ,,,παιδί δεν βγαίνει...
Μην βγεί ρε, μην βγει γιατί θα βγεί αγελάδα..
Μιλάτε για εκλογές..
Αντί να τα σπάσετε όλα..
Ναι, όλα...
Ντεκαβλέ κατάσταση.
Άκου, χωρίς καύλα τίποτε δεν γίνεται.
Ούτε δουλειά, ούτε παιδιά, ούτε φίλοι, ούτε τίποτε...
Ούτε ζωή δηλαδή...
21 γραμμάρια καρδιά τα κάνετε ένα τίποτε..
Παντού όλη η Ευρώπη να τελειώνει..
όλα..
Να βγούν τα καινούργια..
Να σπάσει το πύον...
Να ρθεί νέο αίμα, καθαρό...
Αλλά πως;
Μιλώντας για εκλογές..
Μπουρζουαζία..
Αστοί..
Φαλλοκράτες..
Παπάρες..
Πολιτικοί...
Στελέχη..
Τράπεζες..
Χρηματιστήρια..
Αγορές...
Αγορές..
Δημόσιες σχέσεις..
Πουτάνες..
Παράγοντες...
Να τελειώνουμε με όλα...
Οι κρίσεις είναι ανθρωπιστικές...
Βγείτε έξω στους δρόμους..
Σπάστε τα όλα...
Να τελειώνουμε με τους παπάρες...
Τους δεινόσαυρους...
Δεν πεθάναμε σαν χώρα..
Πεθαίνουμε όμως γιατί οι νέοι μιλα΄νε για εκλογές...
Αν ζούσε ο Μπωντλαίρ θα μεθούσε από το πρωί ως το βράδυ
Θα έπινε δηλητήρια..
Θα μιλούσε με τον Σωκράτη.
Αν..
Αν...Χωρίς καύλα για ζωή πεθαίνεις..
Χωρίς καύλα για έναν τόπο δεν προσφέρεις..
Δεν υπάρχουν δικαιολογίες για την γενιά του Πολυτεχνείου και λοιπές παπαριές..
Κάθε Έλληνας χίλιες θεωρίες..
Και ζήλια..
Και ραγιάδες...
Ο Πρόγονος του Κολοκοτρώνη πέθανε πάνω σε μια πέτρα από σφαίρα..
Έτσι βγήκε το επίθετο...
Εδώ μάλλον δεν έχουμε απόγονους τέτοιους..
Ούτε του Άρη..
Του Ηλία...
Του Κορνήλιου...
Τόσων άλλων..
Γιατί οι νέοι είναι ντεκαβλέ,,
Και μακάρι να τελειώνουμε..
Αν δεν τελειώσουμε μόνοι μας εξάλλου θα μας τελειώσουν τα χρυσά αβγά..
Κι οι παχιές κότες..
Κι οι αγελάδες...
Τι κρίμα!
Δεν έχω απλά θυμό..
Έχω οργή...
Και μια λύπη μεγάλη...