Τελευταία ,μιλώ με έναν από τους πεσόντες θεούς, έπεσε μια νύχτα στην ταράτσα μου, μαζί με κάποιους αστερισμούς που πέθαναν εκατομμύρια χρόνια πριν. Οι αστερισμοί έγιναν μια λαμπερή σκόνη μα εκείνος έμεινε στην ταράτσα. Είναι πολύχρωμος κι η φωνή του είναι αδύναμη. <<Γιατί φοβάστε να λέτε πως αγαπάτε επηρεασμένοι από το τέρας του εγωισμού>>; Μου είπε ένα βράδυ, που του ανέβασα μερικά φρέσκα φρούτα και λευκό κρασί, δεν μπορούσα να δω το πρόσωπο του κι ούτε μπόρεσα , μόνο τα χρώματα του έβλεπα και βλέπω. <<Τι να σου πω, αν σκεφτείς πως έτσι μάθαμε αιώνες τώρα. ή σκεφτείς. πως αυτό, κάποιοι πολύ ικανοί στον χειρισμό της μάζας το συνδύασαν με την θρησκεία , αγάπη ίσον θρησκευτικό σύμβολο πίστης και άλλα δεινά, ε, έτσι μπορείς να καταλάβεις πόσο πληγωμένοι ή ενοχικοί γίναμε στην διάρκεια των αιώνων>>, του είπα και σέρβιρα κρασί. <<Πόσος χαμένος χρόνος, επίσης πόσος χαμένος χρόνος στην υποταγή σας στους καλούς τρόπους, όσο χαμένος χρόνος είναι στην μη κατάθεση της αγάπης άλλο τόσο είναι στο να μην μπορείς να πεις πόσο αντιπαθείς ή μισείς τον άλλον για τους δικούς σου λόγους>>, είπε και δεν έκανα καμιά προσπάθεια να δω το πρόσωπο του γιατί άρχισα να σκέφτομαι ενώ γευόμουν τους καρπούς ενός πλούσιου αμπελιού. <<Και σκέψου πόσο ευεργετημένοι είμαστε ,που σε αυτήν την τρύπα της γης που βρισκόμαστε, έχουμε τόσο ήλιο, είμαστε λουσμένοι στο φως κι όμως συμπεριφερόμαστε σαν να ζούμε σε σκοτάδια>., του είπα και άκουσα κάπου μακριά τον θόρυβο μιας μηχανής με πειραγμένη εξάτμιση. Συνέχισα να του μιλάω ενώ κοίταζα τον ουρανό με ξεφτισμένα αστέρια, στο νησί θα ξαναδώ το πλανητάριο, σκέφτηκα χαμογελώντας. <<Μου είπες, πως είσαι ένας πεσμένος θεός, την πρώτη νύχτα που σε είδα, όμως εδώ και μέρες, ενώ συνομιλούμε, καταλαβαίνεις πως δεν πιστεύω στους θεούς, μα τέλος πάντων τι είσαι, πως γίνεται να λες πως είσαι θεός αφού ούτε εσύ πιστεύεις στην θεωρία αυτή>>; <<Είμαι το υποσυνείδητο, αυτό είμαι, έχω χιλιάδες κόσμους να σου δείξω και να σε κάνω να ελευθερωθείς από τα τυφλά δεσμά σου, μπορώ να σε απαλλάξω από εκατομμύρια σχοινιά που σε δεσμεύουν με φόβους και σύμβολα χειραγώγησης, υπό αυτό το πρίσμα ,είμαι ένας θεός αν δεχτείς πως θεός είναι αγάπη, ευγνωμοσύνη, ελευθερία και αυτάρκεια>>. <<Μάλιστα, αυτό είναι υπέροχο που λες , αλλά για πες μου γιατί πεσόντας>.; <<Μα γιατί κανείς δεν ασχολείται με εμένα πια, ο χειρισμός από τα αόρατα τέρατα που σας ελέγχουν, για την πλήρη υποδούλωση σας, αγωνιζόμενοι για την ύλη και την κατάκτηση της δεν σας αφήνει να με δείτε και να ασχοληθείτε με αυτά που κουβαλώ σαν γνώση και σαν κουμπί στο να κατανοήσετε εαυτούς και τους άλλους>>, είπε και σώπασε για ώρα. <<Θες να λευτερωθείς από όλα αυτά που σε απομακρύνουν από εσένα, τον αληθινό σου εαυτό, και δεν σε αφήνουν να βγεις στο φως αυτόνομη κι ελεύθερη>>; <<Το ρωτάς>.; είπα σχεδόν λαχανιασμένη από την έξαψη. <<Τότε, να έρχεσαι εδώ επάνω στην ταράτσα, τις νύχτες ,με αυτό το γευστικότατο κρασί, θα πίνουμε λίγο και θα βυθιζόμαστε μαζί στα σκοτάδια, θα δούμε μαζί όλους τους <<μπαμπούλες >> και τους ψεύτικους προφήτες καθώς και τους άρρωστους ψυχικά καταγραφείς της ιστοριας της ανθρωπότητας, καθένας από εσάς είναι κι ένα απειροελάχιστο κομμάτι της αλλά δεν παύει να αποτελεί κομμάτι , μαζί θα δούμε τι πραγματικά υπάρχει μέσα σου, χωρίς τις ενοχές και τις παρωδίες της ατέλειωτης αυτής αλυσίδας σάπιων προθέσεων και πράξεων που πληρώνεις σαν θύμα πριν γεννηθείς>> <<Λένε πως αυτός που δεν φοβάται τίποτε, μπορεί να γίνει τέρας>>, του είπα. <<Έτσι τους βολεύει αιώνες τώρα, στο κάτω κάτω, εξαρτάται πόσο φως θέλει να δώσει , αυτό που παίρνεις να το ξαναδίνεις, αυτό είναι ο νόμος της φύσης. Έλα τώρα, ας πιούμε στην υγεία όσων θέλουν να ζήσουν κι όσων αγάπησαν και μίσησαν, οι άλλοι ας κοιμηθούν όρθιοι, εμείς θα καταβυθιστούμε και ύστερα θα ανέβουμε στην επιφάνεια, έτσι δεν θα είμαι κι εγώ ένας πεσόντας αλλά κάποιος που καθώς σε λευτέρωσε λευτερώθηκε κι αυτός στον ουρανό>>.. Έτσι είπε και τσουγκρίσαμε τα ποτήρια, ποτέ δεν είναι αργά για τίποτε όταν το θέλεις με όλη την καρδιά σου, σκέφτηκα.. {Διάλογοι με έναν πεσόντα θεό}