Η ευτυχία είναι πόνος, φοβάσαι μην χαθεί σαν μια κάρτα ευχών στο καλοκαιρινό φως. Ξενυχτάς μετρώντας κομήτες στον αστρικό χάρτη του νου σου. Πίνεις ποτάμια από αισθήματα, περπατάς μετεωριζόμενος. Ναι, θα μπορούσα να υποστηρίξω πως η ευτυχία είναι μετεωρισμός. Αυτά τα αβέβαια βήματα που κάνει αυτός που υποφέρει από ίλιγγο. Κοιμάσαι τώρα, ίσως αν διέθετα μαγικές ικανότητες να σε έβαζα σε μια βάρκα και να σε άφηνα στην θάλασσα. Γλάροι και ψάρια θα εκτιμούσαν την καλοσύνη της φύσης σου. Αυτή η καλοσύνη σου είναι ένα από αυτά που μου προξενούν ευτυχία. Κι η γοητεία της παιδικότητας σου, που δεν κάνεις κόπους για να κρύψεις. Οι άνθρωποι παλεύουν να γίνουν ευτυχισμένοι. Στην πραγματικότητα, όταν θέλεις κάτι πάρα πολύ, θα ρθεί και θα σε βρει, την στιγμή που δεν θα φωνάζεις για να σου παρουσιαστεί. Η ευτυχία είναι επίσης πόνος γιατί δεν μπορεί να μεταφερθεί αυτόματα σε κάποιον άλλο. Μπορώ μονάχα να την περιγράψω όχι να την μεταφέρω στην καρδιά του. Κι αυτό ακριβώς μου προξενεί λύπη, ένα τόσο πλήρες αίσθημα να μην μπορεί να μεταφερθεί και σε κάποιον άλλο. Τα μάτια μου πονάνε από την πολλή ομορφιά. Η ευτυχία είναι γυναίκα, φοράει ρούχα εποχής και είναι κομψή και αέρινη. Σε χαιδεύει παντού όσο να μείνεις μέσα σε μια διέγερση που είναι χαρά, πόθος μα και γαλήνη. Η ευτυχία είναι θάλασσα. Δες μαζί μου, άπειρα πουλιά πετούν από επάνω μας, αφήνω τα χέρια μου στο νερό, καθώς κωπηλατείς με δύναμη , βλέπω τον βυθό χωρίς να φοβάμαι. Δες μαζί μου, πλάσματα που μας τα περιέγραφαν στην παιδική ηλικία όπως οι νεράιδες και τα ξωτικά και μετά μας τα αφαίρεσαν από την πραγματικότητα τώρα υπάρχουν. Ξανά. Η ευτυχία, είναι γυναίκα. Σε γεμίζει στα πάντα και εσύ φοβάσαι μην την χάσεις. Θέλει να την ταίζεις, να την ξεδιψάς και να την φροντίζεις. Κι εγώ, αυτός ο απειροελάχιστος κόκκος της άμμου πως θα τα καταφέρω να την κρατήσω με φροντίδα; Αυτή είναι τόσο ψηλή και ωραία που μετά βίας κρατώ τα δάκρυα μου.. (Η ευτυχία, είναι γυναίκα)