Περπατάς , γελάς, ακούς , μιλάς, κάνεις έρωτα, καπνίζεις τσιγάρα και πίνεις ποτά. Παρατηρείς.. Ο κόσμος συνεχίζει την διαδρομή του, είτε κάθετα είτε ευθεία. Πατάς στην άκρη εκείνου του ίλιγγου που σε βγάζει από την τρύπα που συνήθως κρύβονται όλοι οι άνθρωποι. Σε δυσκολεύει αλλά σε γοητεύει. Ξέρεις εσύ, κουβέντες με την άνεση ενός δανδή ή με το σταυροπόδι μιας πόρνης πολυτελείας σε μια δερμάτινη πολυθρόνα. Μιλούν επί παντός επιστητού. Ονειρεύονται πως όλα τα έζησαν και όλα τα είδαν. Μιλάνε, μιλάνε, με μια μικρή προσοχή στα θέματα της περιφρόνησης, να μην δείχνουν πως όλους τους περιφρονούν.. Πόσο ανιαρό να δείχνεις πως μεγάλωσες και ξέρεις. Τίποτε δεν ξέρεις. Αυτό που ήξερες χτες δεν το ξέρεις σήμερα, όλα αλλάζουν, όλα τρέχουν. Εσύ ονειρεύεσαι πηγές νερού και μαύρα ρόδα, ονειρεύεσαι την Ανδαλουσία, τους γέρους στο Θιβέτ, τις καμήλες με την αλάθευτη μνήμη, τους αρχαίους ποταμούς με το χρυσάφι στις κοίτες, τα λόγια ενός ποιητή σε ένα βιβλίο, σκέφτεσαι την τελευταία ταινία που έσκασε μέσα στα σπλάχνα σου σαν βόμβα. Οι άνθρωποι σαν μεγαλώνουν γίνονται μικρόμυαλοι, άσε να σου πω, οι περισσότεροι, υιοθετώντας ένα νεανικό λουκ και κάνοντας παρέα με νέους πιστεύουν τα λόγια των άλλων, πως πράγματι δεν μεγάλωσαν, πως ναι, δεν πέρασε ούτε μια ημέρα. Κι όμως ,κάθε ρυτίδα είναι μια πληγή ή μια έκσταση που χαράχτηκε βαθιά στο πρόσωπο. Κι όμως κάθε γνώση δεν είναι πανάκεια, κάθε εμπειρία δεν είναι καθρέφτης. Λέω να μην τα παρατήσω, να πιστεύω πως μέσα σε αυτό το αχανές ανθρωποδάσος υπάρχουν γνήσιοι άνθρωποι. Σαν τα σπάνια λουλούδια. Γίναμε πολύ φτωχοί από την έπαρση και την ασφυξία στις σχέσεις. Και τα ψέματα που μαστιγώνουν κάθε ημέρα τους χτύπους της καρδιάς σου. Είναι πολύ λίγη η ζωή, γιατί να την ζεις σαν μαλάκας; Ναι, τελευταία εκτός των ελαχίστων εξαιρέσεων αισθάνομαι αποστροφή. όχι για την ζωή. Μα για το είδος που πλασάρουν ως ζωή κάτι μικρά ανθρωποειδή. Σε βαρέθηκα φίλε μου, όλα τα έργα σου αν δεν τα σέβεσαι κι απλά τα προβάλλεις ως σημείο ισχύος για να κρύψεις την αδυναμία σου,χρειάζεσαι το ΚΡΕΒΆΤΙ ΤΟΥ ΠΡΟΚΡΟΥΣΤΗ. Εκεί να τεντώσουν τα νεύρα σου, τα έντερα σου και την καρδιά σου οι τύψεις. Γιατί, ότι μαλακίες έκανες, μας τις περνάς σαν την γενναιότητα του Θερβάντες. Ενώ απλά είναι μαλακίες. Αλλά ως πότε; Αποστροφή