Σάρκα από την σάρκα μου μοιάζεις, ατέλειωτες γραμμές, παράλληλες από Αιγαίο Πίνω το μέλι και το κρασί σου σε ώρα λιγομίλητη Να ανάψεις το φως, να με δεις τώρα Τα μάτια μου, ναυαγούν μπροστά σου Ο έρωτας είναι μύστης και βίος κολασμένος, καρπίζει μονάχα για τους γενναίους... Όσα ζήσαμε θα μιλήσουν μόνα τους, ώρες εμπρηστικές και θεικά μοιρασμένες στους αθώους Αθώοι να είμαστε και πνιγμένοι από φρέζιες Αυτή η Άνοιξη δεν μπορεί να περιμένει άλλο τον πνιγμό της Θα την κεράσω σε αυτούς που πόνεσαν Για να μπορείς να πονάς και να αγαπάς, χρειάζεται να βλέπεις, αυτό έλεγα από παιδί στο πάρκο, ενώ με έπνιγε η ζωή στην ανάσα μου Καιγόμουν, και δεν ήξερα τι σημαίνει,μόνο τα κυπαρίσσια ήξεραν και το λέγανε κρυφά μεταξύ τους Ζω σαν να πεθαίνω Σάρκα από την σάρκα μου το ξέρεις.. Οι παλιές πληγές θεραπεύονται με νέες.. ( Σάρκινο )