αρετή της φιληδονίας, ένα μαχαίρι Τρέχει αργά στο αίμα και λιμνάζει, φωνάζει πλάσματα από όλες τις εποχές Των ερώτων τις χαρές να πιουν, χωρίς δισταγμό, τα φύλα των ανθρώπων Κι εκείνες οι πληγές οι αόρατες, οι αρχαίες, χωρίς δειλία βγάζουν την γλώσσα τους Ράθυμες και πλάνες Μα το μαχαίρι της φιληδονίας χτυπά χωρίς δισταγμό και όρια Τρέμουν τα πόδια όταν γυρίζουν πίσω σπίτι Θα είναι ξημέρωμα και τα πουλιά θα τραγουδάνε στις φυλλωσιές των δέντρων, όταν, ένας άντρας και μια γυναίκα θα γυρίσουν το πρόσωπο στο μαξιλάρι για να κοιμηθούν Μα σαν ξυπνήσουν, αυτή η άπληστη αρετή της φιληδονίας, θα έχει βαφτεί ξανά τα χρώματα του πολέμου... -Φιληδονία