Η επιθυμία

Η επιθυμία είναι αιλουροειδές
αρχικά σαν γάτα τρίβεται στα πόδια σου
κι απότομα και κοφτά καταλήγει στο στήθος σου σαν λιοντάρι που βρυχάται.
Ωραίος ο άνθρωπος που αφήνεται στο κύμα της
αμόλυντος από προθέσεις, υποσχέσεις, παρενέσεις,
... βουνά από φόβητρα πλάγια.
Ωραίοι ο άντρας κι η γυναίκα να κοιτάζονται βαθιά
δίχως την έννοια της κατάκτησης, παρά της ομορφιάς.
Αλυχτώντας ένα βράδυ θα σε δω
εκεί στον Λυκαβητό να περπατάς, με τα πόδια σου να χαράζουν εικόνες
γερμένες κάτω από ένα μισό φεγγάρι που γλείφει εκεί,
την ρωγμή του ουρανού ηδονικά,
τότε το αυτί της γης θα σκύψει και θα ακούσει τον ήχο σου
και θα ναι ξημερώματα και όλα βυθισμένα στον ύπνο,
όλα εκτός από εσένα κι εμένα που τα σώματα μας σαν τόξα θα τέμνουν
αυτήν την αγέρωχα λυπημένη μα καυτή ύπαρξη της ζωής μας.
Μεσοπέλαγα, μα στην γραμμή του Λυκαβητού
αυτός που πρώτος θα πεί τον άλλο (αγάπη μου),
αυτός θα χει πετάξει μακριά αυτά τα κίτρινα και βρώμικα ρούχα της ντροπής