Τρίτη 7 Αυγούστου 2012

Η απλότητα της ομορφιάς

Ωραία η γυναίκα, δίχως την σκοτεινή αμφιβολία στα μάτια της
αν είναι όμορφη,
αν οι άλλες γυναίκες, είναι σφετεριστές κίβδηλης αγάπης,
ή αν οι άντρες από αυτήν το μόνο που βλέπουν είναι η φτιαξιά της.
Καθώς το σανδάλι σκύβει για να δέσει γλυκός καημός τα στήθια της
η γραμμή του λαιμού της ένα στητό τόξο,
τα σπινθίσματα των άστρων στην ποδιά της,
ο απαλός κρότος των βημάτων της
το θρόισμα του φουστα...
νιού δίπλα στον ήχο της παλιάς βρύσης.
Η επιμέλεια του ανάματος της λάμπας πετρελαίου καθημερινή απόλαυση,
ο φθόνος των άλλων μακριά της με την συγχώρεση,
καθώς στέκει μπροστά στον παλιό μπρούτζινο καθρέφτη
και κάνει μια κίνηση να φτιάξει τα μαλλιά της,
τι χάρη,
πόσο απλά κλυδωνίζεται ο έρωτας στο μάτι το δεξί της ομορφιάς.
Τραγουδά ένα τραγούδι που ακούει από την απέναντι ταβέρνα
η ωραία γυναίκα,΄πίσω από τα χείλια της εκατό τριαντάφυλλα ακυβέρνητα,
ανοιγοκλείνουν δίχως βιάση όλα τους τα στόματα,
και καθώς τα πόδια της μέσα στα σανδάλια υπομένουν την δίχως γύμνια τους,
γλυκά τα χτυπά στο τσιμεντένιο πάτωμα με τον ήχο,
η πραγματική ομορφιά είναι αυτό που σε κάνει
να παραδοθείς δίχως μάχη,
κι ούτε δεύτερη σκέψη,
είναι αυτό το μικρό ψιθύρισμα των αισθήσεων που απλώνουν,
απλώνουν σβήνοντας όλα τα άλλα,
μόνο ο θαυμασμός,
μόνο η ανεπιτήδευτη εξύψωση του σώματος σου
καθώς αντικρύζεις και γεύεσαι δίχως την γεύση του πρώτου λάθους,
της πρώτης μεταμέλειας,
έχει γνώση η ομορφιά κι αγνώμων ποτέ δεν είναι,
σαν το χέρι της ωραίας που χαιδεύει τώρα απαλά
τα χέρια των γέρικων προσώπων που τους έψησε το δέρμα
τούτος ο καυτός ήλιος που υπάρχει στις
Κυκλάδες...
Δεν μπορεί να ξεχάσει πως ωραίοι στο μάτι το αχόρταγο ήταν κι αυτοί κάποτε....
Υδρόμελο,
πίνω,
σου δίνω να διψάσεις...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου