Παρασκευή 3 Αυγούστου 2012

Γεμάτο το φεγγάρι, έγδερνε κλωστές ασημιού και έστελνε στα κεφάλια να τα στολίσει με το φως του. Οι ταξιδιώτες της νήσου έστεκαν σε ένα μπαράκι ανοιχτό, ψηλά σε ένα βουνό που αγνάντευε την θάλασσα.
Μυσταγωγία ξαφνική, μουσική φερμένη από την Υεμένη.
Κορίτσια με μέση λεπτή κινούσαν την λεκάνη τους βουτηγμένες στην ύπνωση της Ανατολής, η νήσος ριγούσε από το βούλιαγμα των εραστών των υποψήφιων στ...
α αγκαλιάσματα.
Σε ένα πεζούλι με κουρελούδες καθόταν η Άσπα και μιλούσε με φίλους της ενώ ο χτύπος του τύμπανου έμπλεκε με κάποιες νότες της καρδιάς της.
Κάπου η καρδιά μετατοπιζόταν μέσα της και γινόταν στρογγυλή κι αυτή όπως το φεγγάρι, το κρεμασμένο ανάμεσα στην γη και στον ουρανό, κάπου μετατοπιζόταν κι οι συζητήσεις γύρω της.
Η Άσπα καλούσε μέσα της τις ιέρειες, να χορέψουν τον χορό της σελήνης, η Άσπα μπορούσε τώρα να κρυφτεί στην πιό κρυμμένη φλούδα του κόσμου, εκεί φύλαγε την μουσική της και την κίνηση του αρχαιότερου κόσμου.
Εκείνη την στιγμή που αποσύρθηκε από όλους και κανείς δεν μπορούσε να αντιληφθεί την φυγή της, εκεί που η ίδια με τις ιέρειες χόρευε πετώντας στο χώμα έρωτα και κομμάτια ΄του, εκείνη την στιγμή μια γάτα ήρθε δίπλα της και κουλουριάστηκε πάνω στα πόδια της.
Η γάτα θέλει χάδι και προσοχή, σκέφτηκε και κοίταξε το ζώο βαθιά στα μάτια, σαν να της χαμογέλασε κάτω από τα μουστάκια του , ψιθύρισε στο αυτί της γάτας, (Αστάρτη) κι αυτή άνοιξε διάπλατα τα μάτια της.
Και κομμάτια έφυγαν γης από την Αίγυπτο, κολύμπησαν γρήγορα με το ρεύμα κι έφτασαν στην Αμοργό, μπήκαν το ένα μέσα στο άλλο, έγιναν μια μπάλλα ενεργειακή που έφτασε στα χέρια της Άσπας, ένοιωσε την μπάλλα να κινείται σαν αύρα στα δάχτυλα, η γάτα κοιμήθηκε πια κι η Άσπα απαλλαγμένη από όλους
άρχισε να κινεί τους λαγόνες της πάνω από την θάλασσα, εξαυλωμένη κι ωραία χωρίς προσπάθεια, χόρευε με τις ιέρειες και την μουσική της Ανατολίας.
Αιωρούμενη πάνω από το νερό.
Μυσταγωγία.
Η συμφωνία η μυστική, της ομορφιάς ,έκαιγε τα μάτια...
Το μισό κομμάτι της Άσπας βρισκόταν στην Αίγυπτο.
Κι ένας έρωτας άστραφτε πάνω στην ακύμαντη θάλασσα, έγνεφε μυστικά, έλαμπε στα μάτια της, περισσότερο από ποτέ.
Αν ήξερες να κοιτάς θα έβλεπες, πίσω από τα βλέφαρα πάντα...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου