Αγάπη από βινύλιο

Μάζεψες τα μαλλιά σου πίσω, στον λαιμό σου αφημένο ένα μάτι φυλακτό να σε προσέχει/
ήσουν ένας μικρός τίγρης, κι ας μην έβλεπες τα κίτρινα μάτια της ζήλειας, τα μετάφραζες σαν κλαδιά πικρόγλυκα της ελιάς/
Ξόδευες τον καιρό σου γλείφοντας με τα δάχτυλα έναν κορμό κιθάρας/
οι νύχτες περνούσαν σαν δαντέλλα χειροποίητη του 60/
Κοπέλες έλουζαν τα μαλλιά τους στο Πήλιο κι έμπλεκαν με ...ξωτικά φερμένα από το Αιγαίο/
εκεί στην μπλε έρημο της θάλασσας ξάπλωνες ανάποδα/
εκεί σε βάπτισα αγάπη πρώτη/
Με τα χρόνια βυθιζόσουνα κρατώντας πάντα ένα σταθμό-βινύλιο/
τα ακούγαμε σαν μύστες χωρίς δυνάμεις προφητείας/
μόνο πότε πότε σαν τραγούδαγε η
Joni Mitchell κάτι μου έλεγε πως εσύ θα αποχωρούσες από νωρίς/
Κι όταν για πάντα έφυγες, άρχισα να αναρωτιέμαι σχετικά με το πάντα και το ποτέ/
να όμως που κράτησα το πάντα μου, θα υπάρχει αυτό όσο θα ζω/
έπειτα, σαν φύγω κι εγώ, θα υπάρχει μόνη της αυτή η αγάπη/
την είπαμε θυμάμαι αγάπη από βινύλιο/
εσένα σε έλεγαν Πάνο κι είχες μέσα σου δεκάδες δαίμονες/
χάθηκαν μαζί σου , μα θυμούνται να με επισκέπτονται πότε πότε εδώ κι εμένα...

( Στον Πάνο Δ.)