Υπέρηχος

Το υπέρηχο γράφημα σου, μου άνοιξε τρόπους και σκοπούς στο περπάτημα.
Φορώ την στολή του λιονταριού, να μην με πειράζουν οι άλλοι γιατί τελευταία έχω γίνει ευαίσθητη/
υπερευαίσθητη θα έλεγα με ακρίβεια εν/ος σνομπ πιγκουίνου/
αγαπώ τα δέντρα γιατί ξέρουν να περιμένουν χωρίς να επιμένουν/
και το δάσος αγαπώ ΄γιατί γίνεται ακουαρέλα συναισθημάτων πρασινοκίτρινων/
το υπέρηχο γράφημα σου, με... ξεδίψασε/ ίσως και να με άδειασε σε μια έκταση από άμμο, με αλλοπρόσαλες ιδέες και ήχους σαν βυθός.
Εσύ δεν μοιάζεις με τους άλλους/
στο ποτό, στους τρόπους, στην θλίψη, στην βόλτα, στην συντροφιά/
σε αναβρασμό σκοτώνεις το παγωμένο αίμα/
τώρα διαβάζω ξανά το υπέρηχο γράφημα σου και έβγαλα την στολή μου/
εκείνη που θυμίζει λιοντάρι/
κάτι από τα λόγια σου με έκανε να σκεφτώ να περπατώ με άοπλη γύμνια/
εσύ δεν μοιάζεις με τους άλλους/
ποτέ δεν θα σου το πω, όμως/
κάθε τι που είναι υπέρηχο, αυτός που το έφτιαξε ξέρει,
αναγνωρίζει αμέσως ότι του μοιάζει...