Η ορθογραφία και η φήμη

Το πλήρες βιογραφικό της κυρίας Βικτώριας δεν το γνώριζα, ούτε με ενδιέφερε
Εκείνο που με έκανε να την εκτιμήσω ήταν πως γέλαγε με τα μάτια της,
πράγμα αρκετά σπάνιο
Όταν πέθανε, ο θυρωρός της πολυκατοικίας ( έμενε σε μια μεγαλοαστική συνοικία της Αθήνας),
διέδωσε πως ήταν σπαγκορραμένη και απομωνομένη στον κόσμο της
Το τελευταίο, δεν το βρήκα κακό και του το είπα
Και τότε αυτός, απάντησε πως η <<μαντάμ>>, δεχόταν επισκέψεις από νεαρούς επιβήτορες
Που τους προωθούσε κατόπιν στα κατάλληλα γραφεία που δεν άγγιξε η κρίση
( Αυτό ήταν όλο κι όλο που έχεις να πεις για έναν θάνατο); Ρώτησα και κοίταξα κάτω από τα γυαλιά του τα μάτια ενός γύπα
(Αυτό), απάντησε και σήκωσε τους ώμους αδιάφορα
Μέρες  μετά έμαθα πως η θανούσα είχε συλλογές βιβλίων σπάνιων
Και μέσα στην νύχτα, οι αρουραίοι συλλέκτες τα σήκωσαν στους ώμους πληρώνοντας μεγάλο φιλοδώρημα στον θυρωρό, είχε την <<καλοσύνη>>, να τους ανοίξει με το κλειδί που κρατούσε στα συρτάρια του για ώρα ανάγκης
Κι ένα απόγευμα είδα στα σκαλιά έναν νέο άντρα να κλαίει, όταν τον ρώτησα αν ήθελε κάποια βοήθεια μου απάντησε όχι
Αργότερα πολύ, έμαθα πως η <<μαντάμ>> Βικτώρια πλήρωνε συντροφιές νέων αντρών να της διαβάζουν σελίδες από εκείνα τα παλιά βιβλία γιατί δεν είχε πια όραση
Και την κακή της φήμη την όφειλε γιατί επέλεγε άντρες κι όχι γυναίκες
Αυτό που μένει από έναν θάνατο είναι η φήμη κι όχι η υπόσταση
Η κακή φήμη ταξιδεύει με τάχύτητα φωτός
Ενώ, η καλή, ζητιάνα γίνεται στα σκαλοπάτια των σπιτιών
έπειτα περπάτησα στην Ομόνοια και κοίταξα τα σύννεφα
Είχε πολύ κρύο και οι άστεγοι έτρεμαν και πείναγαν
Αν τα βιβλία αυτά τα έπαιρνα να τα ανάψω  κάνοντας μια μεγάλη φωτιά να ζεσταθούν οι άστεγοι, τα βιβλία σίγουρα θα αντιδρούσαν και δεν θα καίγονταν
Δεν κοιτάζω τα λεξικά προσεκτικά για ορθογραφία κι αυτό είναι λάθος
Μα ακόμη κι αν τα κοίταζα δεν θα θυμόμουν γιατί γρήγορα δεν αποστηθίζω
Όμως την ορθογραφία των ανθρώπινων πράξεων πάντα θυμάμαι
Και την φήμη μετά των θανάτων τους
Αν ήταν, στο χέρι μου μονάχα, θα άρπαζα τις ανορθογραφίες και θα τις έκαιγα στα δάχτυλα τους
έΤΣΙ για να θυμούνται την ευκολία που χρειάζεται για τέτοια λάθη
Όμως δικαστής φυσικά δεν είμαι
Γι αυτό φροντίζω να ακούω τις λέξεις των πουλιών, προηγούνται αυτές στο εσωτερικό τοπίο μου
κι όχι οι λέξεις
Πάντα θα υπάρχει κάποιος που γράφει καλύτερα και πιό σωστά από κάποιον άλλο...