Η ζαριά
Η Κυβέλη ήταν μια γυναίκα του άλλου κόσμου/
του επάνω/
αυτού που τα μάτια θρόιζαν σαν πέταλα στα σύννεφα/
τρυφερά σκιρτήματα στα χέρια των ανθρώπων/
σαν χάδι σε βυζί γυναίκας αστρόφωτης/
Είχε δυό μανίες που η μιά ήταν πάθος/
Επισκέψεις στις εκκλησίες όλες τις μέρες της εβδομάδας και παίξιμο πόκερ/
Την μεγάλη της περιουσία, την σκόρπισε σε αυτά τα δυό/
... Οι συγγενείς κι οι φίλοι οι άσπονδοι την τιμώρησαν γι αυτό αποχωρώντας για πάντα από την ζωή της/
Ήξερε καλά τον απόπατο, η Κυβέλη ,των ανθρώπων, από μικρή,
γι αυτό καμμία έκπληξη δεν ένιωσε όταν όλοι μακριά της έφυγαν/
Η στάμνα της δεν είχε άλλα να αρμέξουν/
Τις νύχτες της τις έβγαζε στο πόδι/
Έτρεχε στις ταβέρνες και σε υπόγεια που ζάρια έριχνε αισιόδοξα/
Πως κάποτε η ζαριά θα άλλαζε/
Συνηθισμένες ιστορίες στην Ελλάδα/
Την μέρα που θα γιόρταζε τα 80 της χρόνια πήγε στην συνηθισμένη την ταβέρνα/
Κι όλοι οι γνωρίζοντες θαμώνες ,την κερνούσαν, ήπιε, ώσπου στα
πόδια της ένιωσε βαρίδια σαν αυτά που έσερνε ο ήρωας του Ουγκώ/
Κι αντί για δώρα, όλοι την χαρτζηλίκωσαν κι αντί για τις τύψεις τους, της έβαλαν στα χέρια της λεφτά, βλέπεις πολλές φορές έμπηγαν τα γέλια βλέποντας μια γριά να πίνει και να τραγουδάει παλιά ρεμπέτικα/
Στο διπλανό υπόγειο κατέληξε περιμένοντας να αλλάξει η ζαριά/
Συνηθισμένη ιστορία στην Ελλάδα/
Τα παιξε όλα κι όταν τα διπλοκέρδισε τράβηξε κι άλλο έναν γύρο περιμένοντας/
Και η ζαριά ήταν η τελευταία ήττα της ζωής της,
πάνω στην τσόχα έγειρε κι έφυγε/
Κι επειδή η Κυβέλη ήταν μια γυναίκα του πάνω κόσμου έφυγε αδιάβαστη και βέβαια άκλαφτη/
Μόνο κάποιοι, από τους τελευταίους μάγκες, την πήγαν παίζοντας νότες σε κάτι θλιμμένα και παμπάλαια μπουζούκια/
ήταν η συννεφιασμένη Κυριακή του Τσιτσάνη/
μα επειδή τα χαν πιεί όλα κι ήταν αλάνια έπιαναν να τσακώνονται αν οι στίχοι τελικά ήταν του Βασίλη ή της Ευτυχίας/
και γρήγορα έφυγαν διωγμένοι σουρωμένοι από τον ιερέα που ζητούσε λίγη ανάπαυση των νεκρών/
Όχι για την κυβέλη, αλλά για τους άλλους νεκρούς/
Όπως σου προείπα, αυτή η γυναίκα ήταν του άλλου κόσμου, του επάνω..
Κι εδώ, δεν θα σου πω πως αυτό είναι συνηθισμένη ιστορία στην μικρή Ελλάδα...
( από την σειρά -πορτρέτα-)
Η Κυβέλη ήταν μια γυναίκα του άλλου κόσμου/
του επάνω/
αυτού που τα μάτια θρόιζαν σαν πέταλα στα σύννεφα/
τρυφερά σκιρτήματα στα χέρια των ανθρώπων/
σαν χάδι σε βυζί γυναίκας αστρόφωτης/
Είχε δυό μανίες που η μιά ήταν πάθος/
Επισκέψεις στις εκκλησίες όλες τις μέρες της εβδομάδας και παίξιμο πόκερ/
Την μεγάλη της περιουσία, την σκόρπισε σε αυτά τα δυό/
... Οι συγγενείς κι οι φίλοι οι άσπονδοι την τιμώρησαν γι αυτό αποχωρώντας για πάντα από την ζωή της/
Ήξερε καλά τον απόπατο, η Κυβέλη ,των ανθρώπων, από μικρή,
γι αυτό καμμία έκπληξη δεν ένιωσε όταν όλοι μακριά της έφυγαν/
Η στάμνα της δεν είχε άλλα να αρμέξουν/
Τις νύχτες της τις έβγαζε στο πόδι/
Έτρεχε στις ταβέρνες και σε υπόγεια που ζάρια έριχνε αισιόδοξα/
Πως κάποτε η ζαριά θα άλλαζε/
Συνηθισμένες ιστορίες στην Ελλάδα/
Την μέρα που θα γιόρταζε τα 80 της χρόνια πήγε στην συνηθισμένη την ταβέρνα/
Κι όλοι οι γνωρίζοντες θαμώνες ,την κερνούσαν, ήπιε, ώσπου στα
πόδια της ένιωσε βαρίδια σαν αυτά που έσερνε ο ήρωας του Ουγκώ/
Κι αντί για δώρα, όλοι την χαρτζηλίκωσαν κι αντί για τις τύψεις τους, της έβαλαν στα χέρια της λεφτά, βλέπεις πολλές φορές έμπηγαν τα γέλια βλέποντας μια γριά να πίνει και να τραγουδάει παλιά ρεμπέτικα/
Στο διπλανό υπόγειο κατέληξε περιμένοντας να αλλάξει η ζαριά/
Συνηθισμένη ιστορία στην Ελλάδα/
Τα παιξε όλα κι όταν τα διπλοκέρδισε τράβηξε κι άλλο έναν γύρο περιμένοντας/
Και η ζαριά ήταν η τελευταία ήττα της ζωής της,
πάνω στην τσόχα έγειρε κι έφυγε/
Κι επειδή η Κυβέλη ήταν μια γυναίκα του πάνω κόσμου έφυγε αδιάβαστη και βέβαια άκλαφτη/
Μόνο κάποιοι, από τους τελευταίους μάγκες, την πήγαν παίζοντας νότες σε κάτι θλιμμένα και παμπάλαια μπουζούκια/
ήταν η συννεφιασμένη Κυριακή του Τσιτσάνη/
μα επειδή τα χαν πιεί όλα κι ήταν αλάνια έπιαναν να τσακώνονται αν οι στίχοι τελικά ήταν του Βασίλη ή της Ευτυχίας/
και γρήγορα έφυγαν διωγμένοι σουρωμένοι από τον ιερέα που ζητούσε λίγη ανάπαυση των νεκρών/
Όχι για την κυβέλη, αλλά για τους άλλους νεκρούς/
Όπως σου προείπα, αυτή η γυναίκα ήταν του άλλου κόσμου, του επάνω..
Κι εδώ, δεν θα σου πω πως αυτό είναι συνηθισμένη ιστορία στην μικρή Ελλάδα...
( από την σειρά -πορτρέτα-)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου