Στην γειτονιά της συμπόνιας δεν υπάρχουν τα συνώνυμα

Οι καμπάνες χτυπούν σε αυτήν την εκκλησία της παλιάς γειτονιάς σαν παιδί που κρατά τρίγωνα
Τα πουλιά δεν είναι αδιάφορα στις εκλύσεις των αδελφών τους
όταν τα βλέπεις ξαφνικά να αλλάζουν πτήση τι νομίζεις; Μαζί όλα δεν συμφώνησαν;
Ο γέρος με την  τραγιάσκα πουλάει πάντα κουλούρια που δεν είναι φρέσκα, αν δεν τα πάρεις θα πεινάσει, τι λες; Θα αγοράσεις;
Μια γυναίκα συναντά τον εραστή της κάθε Κυριακή μεσημέρι. Παίζουν ένα γοητευτικό παιχνίδι,
ψάξε με και θα με βρείς...
Η αποφορά του λόγου είναι η μήτρα της μνήμης
Τι λέτε, θα στροβιλιστούμε λίγο στην πλατεία με τα περιστέρια μιλώντας;
Μόνο κρατείστε μου λίγο το χέρι γιατί φοβάμαι
Φταίει η συσσώρευση των πληροφοριών στην αμυγδαλή μου και στην υπόφυση
Ο πρώτος δολοφόνος του παιδιού ήταν οι γονείς του, ακόμη το βλέπω να διασχίζει την λεωφόρο με το κρανίο ανοιγμένο
Δεν σας αντέχω κύριε Χ. γιατί κρατάτε τόση αδιαφορία καθώς ακούτε αυτή την πληροφορία
Ελάτε λοιπόν, θα σας πάω σε μια ξύλινη πίστα να χορέψετε
Εκεί χορεύουν με άνεση μπαλαρίνας πολλοί ηλικιωμένοι
Τι ανούσιο! Θα πείτε μέσα σας, δεν θέλετε και να προσβληθώ..
Προχωράμε πιό κάτω, ένα εγκατελειμένο σπίτι χάσκει με τα παραθύρια του ανοιχτά, από μέσα του αναδύεται η μούχλα των τοίχων
Τι νιώθετε; Δεν κρατά μνήμες ένα σπίτι;
Πιό κάτω ένα άλλο σπίτι με το κόκκινο φωτάκι, οι γυναίκες στέκουν στο σκαλοπάτι με ολάνοιχτα πόδια
Τι λέτε; Θα << πάρετε μια από αυτές;>>
ΔΕν ξέρω στίξεις, κρατώ μόνο αφίξεις και διηγήσεις
Σταμάτησαν αλήθεια να μιλάνε για την ύπαρξη του θεού; Τι γνωρίζετε για αυτό;
Οι χιλιάδες απόπειρες εγκλημάτων κάθε ημέρα αυξάνονται δραματικά
Δεν θα μιλήσουν ακριβώς για αυτές τα μέσα μαζικής καθήλωσης
Λοιπόν,
εν κατακλείδι
αυτή η γειτονιά ζει στον παρατατικό
Όμως ζει...
ΚΙ αυτός ο κύριος με την φυσαρμόνικα κάθε Σάββατο με συγκινεί
Ακούει με την καρδιά του ανοιχτή...
Είναι σοφός γιατί ξέρει από μικρός να παρατηρεί
Καθε φορά που θυμώνω, ηρεμώ, σαν σκέφτομαι πως κάτω απ τον θυμό μου υπάρχει ένα κλωνάρι αγάπης
Τι λέτε; Θα με πάτε στο λούνα-παρκ;
Πεθύμησε η καρδιά μου λίγη ηρεμία
Η πιό γλυκιά αρμονία κι η ομορφιά βρίσκεται στην απλότητα
Ακόμη μια φορά επιθύμησα τον πατέρα μου σήμερα
Έλεγε, όπου υπάρχει αρχή υπάρχει και το τέλος
Επιτέλους το αποδέχτηκα
όμως θέλω λίγο παρέα, ο τροχός μου φέρνει ίλιγγο ακόμη
Ευτυχώς, κρατώ λίγα ψιλά να κάνετε μαζί μου έναν γύρο, σας κερνώ
Έπειτα θα σας αφήσω να μιλάτε για εσάς
Αλήθεια, δεν βαριέστε να μιλάτε μόνο για εσάς;
Βαρύνατε λίγο τελευταία...
Ανταποκριθείτε επιτέλους, είναι χρόνια που μόνο αντιδράτε..
Επιτέλους, αυτός ο ήλιος μας ξαναθυμήθηκε
Ας αφήσουμε τον παρατατικό κι ας πάμε στον ενεστώτα
Είμαστε καλά,
αν είστε κι εσείς πραγματικά χαίρομαι...