Τα βασικά

Κολλάμε στα βασικά,
εσύ ονειρεύεσαι μια γυναίκα ωραία και έξυπνη και πάντα πρόθυμη στις περιπτύξεις, να στάζει μέλι κι από το στόμα κι από τα πόδια της,
μόνο να μην δείχνει πολύ την εξυπνάδα της ούτε την προθυμία την ερωτική στους άλλους.
Ο πατέρας σου ,το έλεγε με άλλη φράση μαζί με τους άλλους στις Κυριακάτικες γιορτές στο σπίτι σας, η μάνα σου χαμογέλαγε λιγάκι νευρικά..
( Τέτοιες στ...ιγμές ζηλεύω την δυνατότητα των σαλιγκαριών καθώς γλυστρούν χαριτωμένα)...

Η άλλη πάλι ζητά τον άντρα αρσενικό, να μην σηκώνει το χέρι του αλλά ε, κάτι να υπόσχεται σε δύναμη.
Αν βάζει πλυντήρια και φτιάχνει και κανένα φαγητό μια χαρά είναι.
Αλλά να είναι άντρας, όχι φλώρος.
Να είναι ευγενικός με τις φίλες της, να μην είναι τσιφούτης.
Να την αντιμετωπίζει σαν ένα είδος που δεν έχει ξαναδεί.
Οι αντρικές παρέες κομμένες ή αποδεκτές από την ίδια πρώτα.
Να είναι λιγάκι άγριος μα και να είναι τρυφερός.
Όταν οι άλλες γυναίκες τον κοιτούν προκλητικά ή τον θυαμάζουν ως άντρα να έχει τον τρόπο να τους κόβει τον αέρα.
Κι η πίστη , η πίστη πάντα το πρώτο στην κορυφή της σκάλας.
( Τέτοιες στιγμές ζηλεύω τα σαλιγκάρια)...

Η αλήθεια είναι πως αλήθεια δεν υπάρχει σαν μία, υπάρχουν πολλές.
Κολλάμε στο σάλιο των σαλιγκαριών.
Άλλο αυτό που φαίνεται κι άλλο αυτό που είναι...
Σωστό.
Μα αν τα ψάχνεις και πολύ ο ψυχολόγος θα σου πει,
<<κάποτε πρέπει να σπάσεις το αβγό και να το φας, εσύ μετράς συνέχεια τα λεπτά που έβρασε και το κοιτάς>>
Αχ κι εγώ που ξέρω ψυχολόγους έτοιμους για την στέγαση σε ιδρύματα και κάτι αβγά που ποτέ δεν είναι έτοιμα...

Εδώ που τα λέμε μια μέρα θα ήθελα αυτό,
να μπορέσω να πετάξω χιλιάδες αβγά και να τρέχουν τα κροκάδια τους σε όλη την πόλη,
η αλήθεια είναι πως βαρέθηκα να είμαι ενήλικας,
θέλω να κάνω μια μέρα μια μεγάλη ζαβολιά , ίσως να θυμηθώ τα χρόνια μου τα 17,
εκεί ούτε κολλούσα ούτε άκουγα και πολλά κουλά