Πέμπτη 24 Απριλίου 2014


Λίγες λέξεις έπεφταν στο πάτωμα σαν σαύρες, οι σαύρες κινούσαν την γλώσσα τους σε όλες τις κατευθύνσεις, ο άντρας κι η γυναίκα σφραγισμένα συρτάρια, ότι δεν έπρεπε να ειπωθεί, αυτό ακριβώς είχε ειπωθεί. Μοτίβα σε επανάληψη και ακαμψία, ο εγωισμός είναι κόκαλα και δέρμα, κάποτε λιώνουν μα κάποτε θεριεύουν, πολλές και περιττές οι λέξεις, πόσο δύσκολο να πεις , ναι, είμαι αδύναμος. Απλά γιατί είμαι άνθρωπος. Μα σαν άνθρωπος καίγομαι και καίω. Μέσα από τις στάχτες διάβασε με, όχι από τις λέξεις.. -Ακαμψία-

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου