Λίγες λέξεις έπεφταν στο πάτωμα σαν σαύρες,
οι σαύρες κινούσαν την γλώσσα τους σε όλες τις κατευθύνσεις,
ο άντρας κι η γυναίκα σφραγισμένα συρτάρια,
ότι δεν έπρεπε να ειπωθεί, αυτό ακριβώς είχε ειπωθεί.
Μοτίβα σε επανάληψη και ακαμψία, ο εγωισμός είναι κόκαλα και δέρμα,
κάποτε λιώνουν μα κάποτε θεριεύουν,
πολλές και περιττές οι λέξεις,
πόσο δύσκολο να πεις , ναι, είμαι αδύναμος.
Απλά γιατί είμαι άνθρωπος.
Μα σαν άνθρωπος καίγομαι και καίω.
Μέσα από τις στάχτες διάβασε με, όχι από τις λέξεις..
-Ακαμψία-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου