Ανοίγει το παράθυρο ενός φτηνού ξενοδοχείου,
το δωμάτιο φτύνει κίτρινα ξέφτια χρώματος,
καθώς τα πνευμόνια της ανοίγουν ,μυρίζει ζεσταμένη θάλασσα,
αποχωρητήρια και χτεσινό οινόπνευμα,
το απόγευμα ντύνεται χρώματα
ένας σκύλος περνά κάτω από το παράθυρο με την ουρά στα σκέλια,
από ένστικτο σηκώνει το κεφάλι του και την κοιτάζει,
μετά ξεμακραίνει,
μια βάρκα βγαίνει από το λιμάνι και ακούγονται τραγούδια μάλλον ρεμπέτικα,
η νύχτα που θα ρθει θα την βρεί εξαντλημένη,
η μοναχική ζωή πολλές φορές εξαντλεί,
είναι η ίδια που έχει ένας άντρας στο διπλανό δωμάτιο,
δεν έτυχε να τον δει ποτέ,
αν τον έβλεπε θα τον λάτρευε,
τρέχει στην παραλία γυμνός την νύχτα,
υπάρχουν αυτά που ποτέ δεν θα τα δεις γιατί δεν έτυχε
κι είναι αυτό το αιώνιο κενό που φωνάζει μέσα μας,
σαν μια στάση που ζητά ο πελάτης σε μια πόρνη ένα βράδυ γέρικο