Χάρολντ

Ο Χάρολντ έγραφε ποιήματα
αμοιβαίες υποσχέσεις σε χαρτί κίτρινο,
όταν έφυγε από το σώμα του ήταν γιατί αγάπησε βαθιά μια γυναίκα κόκκινη.
Η γυναίκα τον είχε δει σε κάποιο όνειρο της ένα βράδυ ήσυχο.
Στο νησί που το θυμάρι μιλούσε με αστρισμούς γερμένους
τα όνειρα πάντα έβγαιναν αληθινά.
Τι είναι η αγάπη εκτός από μια απεικόνιση ενός ορατού σύμπαντος
με τι μοιάζει ο έρωτας εκτός από άλογα λευκά κα...ι μαύρα.
Τώρα ο Χάρολντ είναι νησί,
ταξιδεύει ανάμεσα σε άλλα νησιά,
πίνει λευκό κρασί και την γυναίκα και μια σταγόνα ευτυχίας κυλά
στα γόνατα.
Οι αμοιβαίες υποσχέσεις στο χαρτί πήραν δρόμο,
έγιναν ρίμες στο κορμί της,
να τις βλέπουν τα φτερωτά πλάσματα και να έρχονται,
διανύοντας χιλιομετρικές αποστάσεις,
διανύοντας σπασμένα φτερά αγγέλων.
Να λαξεύονται τα βράχια μόνα τους,
να δίνουν αλάτι σε κάποιον μοναχικό βαρκάρη.
Να γίνεται ανάγλυφο το σχήμα της ομορφιάς,
να μην υπάρχει πολυπλοκότητα στους ανθρώπους,
αυτός που σαν αγαπήσει δεν ξεχνά να συμπονά τους άλλους
δεν έχει σκιά,
έχει μόνο ίσκιο να απαλαίνουν οι πίκρες των ανθρώπων....