,,,,

Η λεπτής ομορφιάς ,στάση στον ύπνο ήταν κοινή,
ένας άντρας και μια γυναίκα κοιμούνται όπως τα έμβρυα
Ανάμεσα τους η πόλη που καίγεται από το θέρος
Κι οι άνθρωποι σε αποχαύνωση
Αυτή ονειρεύεται τώρα πως περπατά στο νησί ξυπόλητη,
πλάι σε ένα λευκό άλογο που πάνω του χαίρεται ένας χρωματιστός παπαγάλος,
αυτός πάλι κοιτάζει μέσα στο όνειρο την ανία της ζωής του,
αυτήν την ανία που υπάρχει σαν κοιτάς ...με την μεγαλύτερη διαύγεια τα μέσα σου και δεν μπορείς να τα αλλάξεις.
Οι ανεπαίσθητες συσπάσεις των προσώπων τους,
αν μπορούσες να διαβάσεις,
είναι ο πόθος που ξύπνησε απότομα,
πια δεν θα κοιμηθεί ποτέ.
ποτέ,
ποτέ,
μόνο αυτοί οι δυό θα προσποιούνται πως κοιμούνται,
είναι παράξενοι οι άνθρωποι ώσπου να γίνουν γνώριμοι..