Ένα παλιό μαξιλάρι κι ένα κρεβάτι δίπλα στο παράθυρο,
το παιδί κοιμάται κι η κάμαρα ησυχάζει,
ο παππούς το φιλά στο μέτωπο κι η γιαγιά το σκεπάζει.
Το τριζόνι έξω στο δρομάκι ύπνο δεν έχει.
Το καντήλι πάντα αναμμένο κι η στάμνα γεμάτη νερό.
Το φαγητό σκεπασμένο κι η γάτα το μυρίζει από μακριά.
Σςςςςς,
μην κάνεις θόρυβο, αν ξυπνήσεις το όνειρο του θα σηκωθεί ταραγμένο.
Είναι νωρίς ακόμη να δακρύσει για τον χρόνο που φεύγει.
Κάποτε η ζωή ήταν γεμάτη από μικρά πράγματα κι αθώα.
Κάποτε πίστευες πως είσαι αιώνιος.
Μόνο η πεταλούδα που νεκρή έπεφτε και η παύση των τζιτζικιών πονήρευαν το παιδικό πνεύμα.
Πως αυτός ο παράδεισος δεν θα κρατήσει για πάντα..

(Αναπόληση)