Τετάρτη 7 Αυγούστου 2013

Δεν υπάρχει χώρος για μικρές απρέπειες εδώ κάτω, όταν τα βουνά φιλούν τα σύννεφα κι η θάλασσα με τους μικρούς φυκιώνες της κυκλοθυμικά αγκαλιάζει τα σώματα.
Ο μικρόκοσμος και ο μακρόκοσμος συναντούν το πνεύμα των παλιών ανθρώπων.
Βουτάω στο χάος ξανά και ξανά αφήνοντας την τάξη γι αργότερα.
Από το χάος βρίσκω κι άλλα κομμάτια στολισμένα κι απαλλαγμένα από εμένα.
Είμαι μια τυχαία συνάντηση μιας τυπικής γιορτής.
Προσκαλεσμένη αναπάντεχα.
Τίποτε δεν ξοδιάζεται χωρίς λόγο, όλα έχουν την σύλληψη της δημιουργίας στο έπακρο.
Κατοικώ στα πηγάδια.
Στα χαμόμηλα και στα φασκόμηλα.
Αναβρασμός.
Άτυπες συμφωνίες του είναι.
Είμαι μέσα στο φίδι που τρώει την ουρά του.
Για μερικά δεύτερα νιώθω το όλον..
Εισβάλλω σαν νερό παντού.
Και το νερό με κατακτά χωρίς να θυμάμαι την μήτρα της μάνας που κολυμπούσα μέσα της.
Μια άγρια κι άγια απελευθέρωση σε συμφωνίες πνευστών.
Είμαι κύτταρα που πετούν.
Λέξεις χωρίς κατεύθυνση.
Αφημένη στην άμμο κοιτάω τις Κυκλάδες και τα αρχαία εδώλια.
Αγαπώ σε!
Υμνώ σε!
Ευγνώμων που ακούω το αίμα μου να κυλάει ζωντανό και ζεστό.
Η θαλπωρή της ψυχής είναι σπουδαίο πράγμα...
Ατενίζω την κάθε ημέρα με μάτια καινούργια, από νερό.
Άθελα μου φέρνω το νερό στο σπίτι μου.
Το καθιστικό, χορεύει μέσα του κολυμπώντας.
όταν κοιμάμαι έχω βράγχια, όταν ξυπνάω τα μάτια μου είναι νερό....

( Τρίτη

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου