Τα μάτια σου, είναι γραφίδες μετωπιαίου σπαραγμού,
τα κοιτάζω και ξεχνώ από τον κόσμο την σοβαροφάνεια και το δυσβάσταχτο κενό,
των ανθρώπων την χαύνωση, δεν την παλεύω,
την κορύφωση της ανιαρής ευγένειας σε δεύτερο πρόσωπο ξεχνώ.
Μόνο σαν τα κοιτώ, θυμάμαι, πως ο ιδρώτας στον αυχένα πυροβολεί κάτω την πλάτη,
πως τα χέρια θελουν να ξεπεράσουν τα τεταγμένα όρια
κι οι λόφοι των αυτιών ζητούν να ακού...σουν αυτό που βρίσκεται πίσω σου, βαθιά σου,
αυτό που καλά κρύβεις μέσα σου.
Τα μάτια σου, μια ώριμη εφηβεία,
το χαμόγελο σου, μια άτακτη ιστορία δρόμου, μια μαστιγωσιά από τις συνουσίες του δρόμου,στους αδένες.
Όσα έζησες καλά τα κράτησες,
δεν τα περιφρόνησες με έπαρση απο την γνώση,
δεν τα πέταξες στις λίμνες του εγωισμού να γίνουν λάσπη.
Η κατσιφάρα του νησιού σου ταιριάζει,
φύλο άντρας και βγήκες σαν ήλιος, ύστερα χάθηκες σε πυκνά φυλλώματα της αθέατης κίνησης των ισχύων όταν αποφασίζουν να μην κάνουν μια επόμενη κίνηση.
Μάτια καστανά με χυμένο μέσα τους πράσινο...

(Μάτια από κατσιφάρα)

*κατσιφάρα είναι η πυκνή,χαμηλή νέφωση στα νησιά