Σήμερα ο ήλιος ζέσταινε την πλάτη μου, θα μπορούσε να ήταν μια όμορφη ημέρα από την αρχή, αλλά αυτό συνέβη από το μεσημέρι και μετά. Θυμήθηκα τον φίλο μου τον Κ'ωστα,αν και σήμερα δεν υπάρχει ανάμεσα μας πια. Αυτός που λες με μύησε στον Μητροπάνο, ο<< χιονάνθρωπος>>, έκανε βέλος την καρδιά μου και την πήγαινε παντού, ίσως σε ένα ταπεινό ηλιοβασίλεμα, ίσως σε ένα ματωμένο στόμα που ψιθύριζε λέξεις κεντημένες με κεντρί και δηλητήριο, ίσως παντού όπου υπήρξε ή θα υπάρξει η μη ανταπόκριση ή η απόρριψη. Που λες γυρνούσα από την φυσιοθεραπεύτρια μου, κι αφού έκανα όλες τις ασκήσεις για τον <<παγωμένο μου ώμο>>, καμιά 200αριά παρακαλώ, πέρασα μπροστά από την εκκλησία που χτύπαγε η καμπάνα της και κοίταξα τα περιστέρια καθισμένα στα σκαλιά. Η πλατεία έχει φούρνο, μπήκα μέσα και πήρα δυο κουλούρια κι άρχισα να τα κομματιάζω, τα έριχνα σιγά σιγά μπροστά τους κι αυτά άρχισαν να τρώνε μέσα από τις χούφτες μου. ΚΡάτησα την αισθηση της μικρής ευτυχίας μέσα μου και προχώρησα στην Φωκίωνος. Εκεί είδα έναν άντρα που πετούσε μια κόκκινη μπάλα στο γρασίδι και το πιανε μια λυκοσκυλίνα, ταυτόχρονα είχε κι ένα υπέροχο θηλυκό ροντ βάιλερ υπό την επίβλεψη του. Σκέφτηκα πόσον καιρό έχω να μιλήσω με έναν άγνωστο. Συνήθως οι πρώτες σκέψεις οταν μας πλησιάσει ένας άγνωστος είναι πως θέλει να μας κολλήσει ή πως διανύει μια περίοδο τρέλας, εκεί έχουμε καταντήσει... Του μίλησα, πόσο μου άρεσε το ροντ βάιλερ, άρχισε να μου λέει πως η λυκοσκυλίνα του είναι πολύ μεγάλη πια και πως μπορεί να παραλύσει, στα ανθρώπινα χρόνια είναι 85 χρονών. Το ροντ είναι μικρό μόλις τεσσάρων. Κοίταξα την μεγάλη κυρία, ρυτι΄δες σκυλίσιες περνούσαν στα μάτια της και στην μουσούδα. Με κοίταξε κι αυτή, την χάιδεψα, σαν να μου γέλασε. Ο τύπος ήταν ευγενέστατος, μοιραστήκαμε λόγια γύρω από τα ζώα και τους ανθρώπους.. Πήρα κι άλλη ευτυχία στην καρδιά μου και τράβηξα για το Βίντεο κλαμπ, έχετε δει την κλέφτρα βιβλίων; με ρώτησε το όμορφο κορίτσι, ναι της είπα, κι ύστερα σκέφτηκα πόσες σκέψεις δεν τις επικοινωνούμε στους άλλους. ( Είναι υπέροχη ταινία, σου δίνει μέσα στο σκοτάδι της εποχής το μικρό θαύμα που μπορεί να κάνει ο άνθρωπος, είτε αυτό λέγεται αγάπη, ή διάθεση για ανατροπή, σε κα΄νει να την θυμάσαι για καιρό εξαιτίας του ότι μιλάει ακριβώς για τον άνθρωπο με τόσο ωραίο, λυρικό κι απλό τρόπο), αυτά της είπα κι άλλα τόσα και εκείνη μου χαμογέλασε και μου είπε, (δεν θα μπορούσα να το πω καλύτερα, με καλύψατε πλήρως). Τότε συνέχισα,( πόσα πράγματα δεν λέμε κα΄θε ημέρα , έχεις σκεφτεί, πόσα πράγματα δεν μοιραζόμαστε εξαιτίας των φόβων μας πως θα το πάρει ο άλλος ή πως θα εκτεθούμε, να εγώ ας πούμε, σε βλέπω ένα χρόνο εδώ και δεν μιλήσαμε ποτέ για ταινίες παρ όλο που η ευτυχία για με΄να είναι οι ταινίες και τα βιβλία. (Έχετε δίκιο), ειπε γελώντας κι ένας άλλος επίσης που άκουσε την κουβέντα μας ήρθε στην παρέα, μετά ήρθε μια κυρία. Σκέφτηκα πόσο θα ήθελα να γίνει όλο αυτό ένα εικοσάλεπτο ασπρόμαυρο φιλμάκι. Έφυγα με κομμάτια ευτυχίας που άπλωναν μέσα μου ολοένα και πιο πολύ.. Στον δρόμο για το σπίτι είδα ένα άσπρο σκυλί καθισμένο μπροστά στην μηχανή ενός πολύ όμορφου αγοριού. Χαμογέλασα, το αγόρι μου χαμογέλασε επίσης, δεν παίρνω όρκο για το σκυλί γιατί κοιτούσε μπροστά σαν την βασίλισσα Ελισάβετ. Η μαυρίλα του πρωινού είχε χαθεί. Ρε πούστη μου, σκέφτηκα πόσο γαμημένα όμορφη είναι η ζωή κι εμείς της φερνόμαστε σαν να ναι κουφάλα ενός δοντιού, πότε με φόβο, πότε με φάρμακα, με επεμβάσεις.. Τώρα θα ακούσω τον χιονάνθρωπο και θα πω γεια χαρά Κώστα, όχι, δεν έχω πόνο, ο Κώστας μια χαρά θα είναι πάντα.. ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΦΙΛΕΣ ΜΟΥ