Το δέντρο άπλωνε τα κλαδιά του κάθε ημέρα και πιο κοντά στο παράθυρο ενός δωματίου, στο δωμάτιο αυτό έμενε η πεντάμορφη, τα κλαδιά μπήκαν στο δωμάτιο μια πανσέληνη νύχτα, το δέντρο είχε μάτια αντί για φύλλα , κοιτούσε την πεντάμορφη και τα μάτια του έσταζαν, έσταζαν δάκρυα από την τόση αγάπη και τον έρωτα, το πάτωμα έγινε θάλασσα και το κρεβάτι άρχισε να επιπλέει, τότε ξύπνησε το κορίτσι κι άρχισε να φωνάζει από φόβο, τότε το δέντρο κόπηκε μόνο του, βγήκε από το δωμάτιο κι έγινε κομμάτια για χάρη της λατρεμένης του, έτσι είναι σαν αγαπάς, όταν αγαπάς, ξέρεις τον άλλο πως πρέπει να τον αφήνεις ελεύθερο ακόμη κι αν αυτό σημαίνει πως πεθαίνεις.. -Παραμυθάκι για ένα δέντρο-