Η κρούστα του Μπαφομέ

Συντρίμια του Μεσαίωνα και όψεις λερές, θαμπωμένες απ τον χρόνο
σε περιτύλιγμα σοκολάτας,
η εφημερίδα απλωμένη σαν χάρτης
Εδώ έγινε το πρώτο έγκλημα
εκεί όλα τα υπόλοιπα,
τα κρατούσαν σαν αποκόμματα εισητηρίων από πλοιάρια σύγχρονοι πειρατές
Ο Μπαφομέ θριάμβευσε εκτός των θεολογικών στα ανθρώπινα
Παγωμένη η τανάλια του φόβου και σταθερή
Είχε την σταθερότητα του όπλου του πρώτου αυτόχειρα
Γέμισαν οι τόποι αυτόχειρες και αδέσποτους σκύλους
Τα αποφάγια των θηρίων γέμισαν σήψη και κολύμπι στην άβυσσο
Ετούτη η φούσκα αγάπη μου, αν θα σκάσει, αίμα και σκατά σε όλου του κόσμου τα πέλαγα
Είναι που το άδικο δεν μας ενόχλησε
Γεμίζαμε την κοιλιά μας με σπέρμα και τροφή βαριά
Αναδεύοντας τους καιρούς κάτι δεν άλλαξε
Μονάχα ο Μπαφομέ να κοιτά με άδεια μάτια
Αν βρείς κουράγιο την τρύπα στις κόγχες του και κοιτάξεις θα τον αφοπλίσεις αργά
Όπως αργά μπήγουν το μαχαίρι στα σπίτια μας οι εραστές του
Αδιασάλευτη η γοητεία του και πικρό σπάραγμα
Όλες οι θεολογίες αποσκοπούν στον φόβο
Αυτός που δεν θα φοβηθεί θα πλεύσει στο φως
Σε ακουμπάω τώρα δίχως να σε αγγίζω
Τις εφημερίδες καίω με προσοχή
ρίχνω την στάχτη τους στους πρώτους Ινδιάνους
Κι αν την Αναγέννηση δεν την εζήσαμε έχουμε λίγο χρόνο ακόμη
Έτσι κι αλλιώς στου Μπαφομέ ζούμε τον Μεσαίωνα...