To ανεπαίσθητα τρυφερό χάδι επάνω στο πουκάμισο σου
μαζεύω
το αφήνω να χαθεί μέσα στον χαμένο παράδεισο των πουλιών
Του δίνω δύναμη να μπορέσει να περάσει τα μαύρα ποτάμια
και την χρονοθύελλα
Αυτό που είσαι δεν το γνώρισα ακόμη,
αιθέρας και μοντέρνα δηλητήρια στην όχθη του πόνου
Όμως αυτό το ανεπαίσθητο χάδι είναι σαν βέλος οπλισμένο
στέκεται εκεί σε μια λευκή κοιλάδα στο μυαλό μου
κι εκείνος ο χο...ρός που δεν προβάραμε ακόμη
Τοπία μισόγυμνα, χρωματισμένα χαρμολύπες,
απωθητικές γραμμές στον ορίζοντα
Κι αυτά που μένουν να γίνουν ας γίνουν
Υπάρχουν λεπτά που σημαδεύουν ολόκληρες μέρες
η μνήμη είναι ένα λουλούδι άγριο
φορά ένα λευκό πουκάμισο ιδρωμένο
σημαδεμένο από τις φοβίες και τις αναστολές των καιρών,
όμως σαν πεινασμένο ζώο, ζητά ξανά ένα πλοίο αποκομωμένο από τα υπόλοιπα ,να ταξιδέψει
Σημάδι μικρό, στον βουβό και υγρό ορίζοντα....