Προς το παρόν

Δεν έχω καμβά να ζωγραφίσω, ούτε βάρκα να ταξιδέψω
τα μάτια μου πολύ τα κούρασα με τις εντολές μου,
τα πόδια μου μουλιάσανε μέσα σε τόσο νερό,
φυκιώνες και ψάρια με τραγούδια πικρόχολα και ξένα
.....
Προς το παρόν
....
Ετούτοι που ορίζουν την παύση του κορμιού μας στον βυθό
... τώρα ετοιμάζονται να φύγουν απάνω σε μηχανοκίνητο πλοιάριο με φτερά από σίδερο,
θυμήσου εσύ να βάλεις κείνον τον βασιλικό που μοιαζε φλύαρος,
στο παραθύρι, να τον βλέπουν τα πουλιά μην τρέξουν για αλλού
.....
Ετούτοι που πάνω από τον ουρανό έπιασαν κουτάλες να τον αρπάξουν ετοιμάζονται να φύγουν,
Πρώτα έβαλαν φωτιές στο πέτρινο σπίτι μας εκεί στην θάλασσα
Έπειτα καμώθηκαν πως τίποτε δεν συνέβη
Προς το παρόν
......
Εσύ θυμήσου πως τους μεσημεριανούς ύπνους τους κάναμε
κάτω από πεύκους κι αλμυρίκια,
τα μέλη μας πάλευαν με την συγκίνηση,
λεπτή αυτή σαν πευκοβελόνα κι ωραία σαν όνειρο
....
Προς το παρόν, δεν έχω τίποτε εκτός του να θυμάμαι..
Μόνο η ξοδεμένη πραγματικότητα μου κλείνει τα μάτια
μα είναι νομίζω προς το παρόν...
....
Αφροδίτη δίπλα στην γη χορεύει ευθυγραμμίζοντας
ήταν κι αυτό προς το παρόν...