Ο κόσμος που υπάρχει κάτω από την μυρωδιά στον λαιμό της
στα τόξα των φρυδιών της,
ευδαίμονα υλικά στα χέρια του, σαν τροφή των προγόνων
Την αγαπάει όπως αγαπούσαν τις αρχαίες θεότητες,
αγγίζει κομμάτια της σελήνης, σαν ασημίζει ,επάνω στα μαλλιά της,
τα στέλνει μαγεμένος σε όλες τις αστρικές κατευθύνσεις
Στα πουλιά,
στην υπέροχη χορογραφία των ψαριών,
στο μαλακό θρόισμα των δέντρων, των αχόρταγω...ν,
των ανίκητων
Ο κόσμος που υπάρχει στα στήθια της,
ο αχαρτογράφητος, ο μαγεμένος αυλός ο ουράνιος,
ο θρίαμβος της ομορφιάς στα χέρια του
Περπατά αθόρυβα, σαν ηλεκτρισμένη τίγρη,
την κοιτάζει ξαφνιασμένος,
κι είναι αυτό το ξάφνιασμα που κάνει τον χρόνο πέτρινο,
ακίνητο,
νικημένο, εξαντλημένο...