Οι δαίμονες τούτης της καρδιάς παλεύουν όλες τις ώρες
καθώς το εκκρεμές στον τοίχο γράφει λεπτά
Η αλήθεια είναι πως απέκτησαν το δικαίωμα να φτιάξουν μια φωλιά
............
Μέσα στις κόκκινες-μπλε φλέβες της
Στους χτύπους της τους ραγισμένους
............
Τους ηδονικούς, τους κρυπτογραφημένους
... Τους μυημένους στο μυστήριο της ζωής που γνωρίζει τον θάνατο
Στον έρωτα που είναι σκοτάδι και φως
..........
Βαραίνει η καρδιά καθώς οι δαίμονες τα σκυλιά τους αφήνουν να κλαίνε μέσα της
Καθώς δοκιμάζουν τους εραστές της, κουρασμένοι αυτοί από τα ψυχικά μαρτύρια για το κέρδος της σάρκας , κάποτε, φεύγουν
.........
Ουρανός κρεμασμένος με βαριά σύννεφα, χαμηλά, όσο να βρέχεται από αυτά το κεφάλι
.........
Υγρασίες στα σκέλια και πυρετός,
την καρδιά την λένε Μανταλέν
Μένει σε έναν πύργο κάπου στην εξοχή, με μια λίμνη μαύρη με βούρλα πυκνά, δέντρα ψηλόλιγνα και μόνα
.....
Μόνα σαν την παραμάνα που την μεγάλωσε ,μιλώντας της την γλώσσα των ξωτικών
.......
Οι εραστές την γλώσσα αυτοί ακούνε και μαγεύονται όπως τα ψάρια στα έμπειρα δίχτυα
Έπειτα ο πυρετός κορυφώνεται από τον έρωτα,
πίσω από το πέτρινο παγκάκι
Στο κελάρι με το κρασί
Στην γυάλινη οροφή του πύργου
Χιλιάδες γυαλάκια αντηχούν και σπάζουν από τις φωνές της
.......
Η Μανταλέν την αυγή μεταμορφώνεται σε πεταλούδα
Αυτό αγάπησαν πάνω της οι τόσοι δαίμονες
Και πνίγουν κυκλώνοντας την καρδιά της,
φοβούνται μήπως η γυναίκα αγαπήσει περισσότερο κάποιον εραστή της, κι όχι αυτούς που μέσα της ζουν,
αυτούς που φτιάξαν την φωλιά τους μέσα σε τόσες μπλε κόκκινες
μικρές νευρικές φλέβες...
καθώς το εκκρεμές στον τοίχο γράφει λεπτά
Η αλήθεια είναι πως απέκτησαν το δικαίωμα να φτιάξουν μια φωλιά
............
Μέσα στις κόκκινες-μπλε φλέβες της
Στους χτύπους της τους ραγισμένους
............
Τους ηδονικούς, τους κρυπτογραφημένους
... Τους μυημένους στο μυστήριο της ζωής που γνωρίζει τον θάνατο
Στον έρωτα που είναι σκοτάδι και φως
..........
Βαραίνει η καρδιά καθώς οι δαίμονες τα σκυλιά τους αφήνουν να κλαίνε μέσα της
Καθώς δοκιμάζουν τους εραστές της, κουρασμένοι αυτοί από τα ψυχικά μαρτύρια για το κέρδος της σάρκας , κάποτε, φεύγουν
.........
Ουρανός κρεμασμένος με βαριά σύννεφα, χαμηλά, όσο να βρέχεται από αυτά το κεφάλι
.........
Υγρασίες στα σκέλια και πυρετός,
την καρδιά την λένε Μανταλέν
Μένει σε έναν πύργο κάπου στην εξοχή, με μια λίμνη μαύρη με βούρλα πυκνά, δέντρα ψηλόλιγνα και μόνα
.....
Μόνα σαν την παραμάνα που την μεγάλωσε ,μιλώντας της την γλώσσα των ξωτικών
.......
Οι εραστές την γλώσσα αυτοί ακούνε και μαγεύονται όπως τα ψάρια στα έμπειρα δίχτυα
Έπειτα ο πυρετός κορυφώνεται από τον έρωτα,
πίσω από το πέτρινο παγκάκι
Στο κελάρι με το κρασί
Στην γυάλινη οροφή του πύργου
Χιλιάδες γυαλάκια αντηχούν και σπάζουν από τις φωνές της
.......
Η Μανταλέν την αυγή μεταμορφώνεται σε πεταλούδα
Αυτό αγάπησαν πάνω της οι τόσοι δαίμονες
Και πνίγουν κυκλώνοντας την καρδιά της,
φοβούνται μήπως η γυναίκα αγαπήσει περισσότερο κάποιον εραστή της, κι όχι αυτούς που μέσα της ζουν,
αυτούς που φτιάξαν την φωλιά τους μέσα σε τόσες μπλε κόκκινες
μικρές νευρικές φλέβες...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου