Πασκάλ

Από την στιγμή που ο Πασκάλ προδόθηκε από μια γυναίκα αράχνη
άρχισε να πληρώνεται για τον έρωτα
Τα μεταξωτά σεντόνια του Σηκουάνα ράγιζαν,
άφηνε επάνω τους οπές και κίτρινα χρώματα
Κι οι γυναίκες έπεφταν πάνω του σαν τις πεταλούδες που κυνηγούν το φως
Ο ίδιος προσεκτικά διάβασε την ιδιαιτερότητα της έλξης ενός αδύναμου άντρα,
αυτό ήταν που τους προκαλούσε ίντριγκα και λάβα
Λεπτή εξουσία εξασκούσαν στα λερά σεντόνια κάθε αυγή που έφευγαν τρομαγμένες για να βρούν ξανά
την εξουσία ενός σύζυγου πίσω από ένα μεγάλο σπίτι
Κι ο έρωτας σαν ένας ψηλός καλόγερος που έτρεχε στο κομπολόι του μνήμες καυτές
Κι ήρθε μια νύχτα άγρια που στο ποτάμι είδε καθαρά το πρόσωπο του,
έχασκαν στα αρυτίδωτα νερά του οι ρυτίδες του πένθους,
σε μια στιγμή κατάλαβε αυτό που του έλεγε το κόκκινο φεγγάρι απεγνωσμένο
Βρώμικες  θα ήταν, οι κυριαρχίες του έρωτα, αν δεν απομάκρυνε παντοτινά την μαύρη κορδέλλα του θανάτου
Μα από αδυναμία αποφάσισε να συνεχίσει την εξέλιξη
Κι έμεινε σε κείνο το δωμάτιο του ξενοδοχείου στον Σηκουάνα για πάντα
Ψάχνοντας την γυναίκα αράχνη στα λειψά αιδοία
Και πάντα εκεί οι γυναίκες που νόμιζαν φως την αδυναμία του άντρα σαν τις πεταλούδες
Παλιά ιστορία ο καθρέφτης κι ο έρωτας
Μέσα του αν δεις μπερδεύεσαι από τα τόσα πρόσωπα...