Μια καυτή μέρα του Ιούνη έπεσα πάνω στις αντιγραφές που έκανες,
τρυφερές απομιμήσεις ποιητών και πτήσεων,
από όλους που έσερνες δίπλα σου κανείς δεν το καταλάβαινε,
πιωμένες γίνονταν, μετά από ώρα ,σκιές στα τραπέζια,
όμως αυτό που μου μεινε σαν πίκρα στο στόμα
ήταν που με άφησες να το καταλάβω εγώ,
κι εσύ συνεχίζεις την αποφορά των ανακύκλωσης διαρκώς επιταχύνοντας την ανία μου,
συνεχίζεις ακόμη να πιστεύεις πως μπορείς να φέρεις την άνοιξη
στο σκουριασμένο σου δωμάτιο, μα το τέλος πάντα είναι κοντά