Πέμπτη 13 Σεπτεμβρίου 2012

Σε ένα μελαγχολικό μουσείο πινάκων η Άννα ανακάλυψε το δάκρυ της Λεβάνας,
εκείνης της θεάς, που στις πρώτες ώρες ,της γέννησης, χάριζε στο βρέφος την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Όταν βγήκε από το μουσείο, ένιωσε μόνη στον κόσμο.
Κι όλοι φορούσαν ρούχα εκτός από αυτήν.
Αποφάσισε τότε να απολαύσει την μοναξιά της,
να μην λυπάται άλλο που δεν μοιραζόταν με κάποιον άλλο την ομορφιά του κόσμου.
Και μέρα παρά μέρα επισκεπτόταν το μουσείο των πινάκων.
Και κάθε φορά κατέληγε να βγαίνει από εκεί γυμνή.
Κι έφτασε η μέρα που δεν ντρεπόταν για την γύμνια της.
Είχε αποκτήσει στα μάτια της αυτην την χαρακτηριστική γλυκύτητα αυτών που δεν έχουν ελπίδα πιά για τίποτε.
Μα ένιωθε πιό γεμάτη από ποτέ...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου