Δευτέρα 10 Σεπτεμβρίου 2012

H A.

Η πολυκατοικία που μένει η Α. κολυμπάει στα σκατά.
Η Α. κουμπώνει την μύτη της
όμως τα μάτια της πάντα είναι ανοιχτά.
Η γάτα περιμένει κάθε πρωί να φάει από τα χέρια της,
αυτή περνά ανάμεσα τους προσέχοντας.
Όμως το στρίφωμα του φουστανιού λερώνεται ακουμπώντας τα.
Δεν είναι πάντα εύκολο να τα αποφύγει.
Η Α. είναι σαν μια αυτοκρατορία που έχει το κεφάλι της γυρισμένο πίσω.
Σαν κάποιες πόλεις, κάποιες χώρες.
Αυτό που την κρατάει ,είναι πως ακόμη μπορεί να αγαπάει.
Ακόμη και χωρίς αντίκρυσμα.
Όμως θα υπάρχει πάντα πρόβλημα αν συνεχίσει να κρατά το κεφάλι της πίσω.
Στο μεταξύ τα σκατά θα σωρεύουν την μάζα τους επικίνδυνα.
Κι οι μέρες θα διαδέχονται τις νέες μέρες.
Κάποια βήματα δεν περιέχουν την ικανότητα του χάους.
Κάποια βήματα είναι σαν το πέσιμο το αδιάκοπο στο κενό.
Καθώς πέφτεις το κενό μεγαλώνει μπροστά σου.
Αυτό που σε κρατάει είναι το να μπορείς ακόμα να αγαπάς.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου