Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου 2012

Παραμυθάκι ήσυχο και μόνο...

Σε μια ταβέρνα όπου σύχναζαν ζώα, βρέθηκε ένας στοχαστής,
λυπημένος αυτός, και κρύος στο βλέμμα.
Άντρες-κοτόπουλα έδειχναν χτύπημα πυγμή σε ένα τραπέζι,
καθώς τους άκουγε, ένας από αυτούς ψέλλισε, ήθελα να είμαι σύμβολο.
Βασιλιάς μέσα σε γυμνούς υπηκόους,
από ρούχα, από τροφή, από σκοτωμένο μυαλό, σκέφτηκε ο στοχαστής, μα δεν μίλησε.
Χοίροι πιωμένοι βαριά στα χέρια τον σήκωσαν.
Τον έκαναν ένα γύρο μικρό,
ένας χοίρος από όλους, τον στοχαστή σαν πρόσεξε, άρχισε να φωνάζει.
( Έλα κι εσύ στον πίνακα του πολλαπλασιασμού, με το τουφέκι, με τον νόμο, με την κάνη στον κρόταφο).
Απλά είναι τα πράγματα, αυτός που δεν πολλαπλασιάζεται δεν γνωρίζει και διαίρεση, σκέφηκε ο στοχαστής και δεν μίλησε.
Κι άρχισε από το μυαλό του να αφαιρεί.
Τους άντρες χοίρους, τους άντρες κοτόπουλα.
Ένιωσε μια στιγμιαία απελευθέρωση και μια ηδονή.
Και πρόσθεσε εικόνες που εξυπηρετούσαν τον σκοπό του της αφαίρεσης.
Μα ενώ ταξίδευε σε άλλους κόσμους, ξαφνικά είδε  που έστεκαν τα πόδια του.
Κι η άθλια ταβέρνα ξανά εκεί και όλα τα ζώα...
Κι αυτός αναχωρητής, μεν, μα μόνο στην φαντασία..
Πέρασαν τόσοι αιώνες και οι  ταβέρνες του κόσμου γεμάτες.
Από κοτοπουλα, από χοίρους, από ιδέες που είχαν ασθένεια.
Αυτός ο πίνακας του πολλαπλασιασμού,
αυτή η μανία των συμβόλων των νεκρωμένων από νευρώνες,
Την τροφή ζητά ο άνθρωπος πρώτα από όλα,
μα αυτή εξαντλείται ολοένα,
τώρα άνθρωποι-δεινόσαυροι
δυναστεύουν με τον πίνακα όλους τους χοίρους και τα κοτόπουλα.
Κι ο στοχαστής βλέπει,
δέκα δεινόσαυροι τον κόσμο τον ρίχνουν,
ύστερα πίνει και ζαλισμένος ξεχνάει.
Κι αυτός ο πίνακας τρομερότερος από ποτέ...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου