Τα κουνούπια

Βαράνε στο ψαχνό, εδώ, τα κουνούπια ,στο σύμπλεγμα του Νότου,
πίνουν αίμα κατευθείαν από την πηγή,
αναπαύονται τις νύχτες χορτασμένα.
Τα παραμύθια με τους βασιλιάδες και τις πένθιμες βασίλισσες,
διεγερμένα, βρήκαν απόηχο στις επόμενες γενιές,
αν μπορείς κάτι να αλλάξεις είναι οι παραμυθοήρωες,
πάντα θα βρίσκει ένα ηλίθιο κουνούπι ρόλο βασιλικό να υποδυθεί.
Μέρες παράξενες και ξένες περασμένες στο γόνατο,
γονικλισίες σφιχτές στους κυπρίνους,
ας είναι πάλι,
δεν θα γονατίσω για να βλέπω,
θέλω ο ήλιος να βρέχει τις κλειδώσεις μου,
γύρω μου τα κουνούπια γραμμές σκοτεινές,
ας είναι πάλι,
βλέπω και αγαπώ ακόμη, πέρα από το σύννεφο των κουνουπιών,
θα βγεί ένας νέος ρόλος για μια αράχνη,
ίσως να ζω ακόμη να δω το τέλος του κύκλου του αίματος,
ίσως και κάποτε τελειώσει κι αυτός ο χορός ο κόκκινος των εντόμων...