Δευτέρα 10 Σεπτεμβρίου 2012

ένα κορίτσι ντυνόταν δάκρυα,
γύρναγε στα κοιμητήρια τις νύχτες,
αφουγκραζόταν τους νεκρούς,
πιό πολύ της τρυπούσαν την καρδιά κείνοι οι πεθαμένοι
που ζητούσαν τις χαμένες γυναίκες τους,
κουνούσαν τα μνήματα με τις φωνές τους,
περισσότερο ήσυχες ήταν αυτές, αποκαμωμένες από τον έρωτα
όταν τον ζούσαν.
Τους σκόρπαγε παστέλι, μήπως γλυκάνει τον πόνο,
αργότερα, αρκετά μεγαλωμένη, έλεγε,
...
μην ξεχνάτε τους νεκρούς
όταν τρανή ευτυχία σας φιλά το στόμα...
Σκόρπαγε τότε βιολέτες,
νερό έριχνε στα μνήματα,
να πιούν οι νεκροί να ησυχάσουν...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου