Σάββατο 15 Σεπτεμβρίου 2012

Πεινάς παιδί μου;
-Πεινώ μάνα και διψώ. Νιώθω μια κούραση πικρόγλυκη, σαν να μαθα σε μια στιγμή τα ύστερα του κόσμου και κοίταξα τα γιατί με μια μανία καυστική,
κι ούτε λίγο βάλσαμο να αφήσω στα βλέφαρα εκείνων που αγαπώ δεν με αφήνει ο καιρός.
-Κι όμως παιδί μου, σώπασε,
τα αστέρια του ουρανού στα χέρια σου κι η γη στα πόδια τα δικά σου.
-Μα δεν μου φτάνει μάνα ο χρόνος,
δεν μου φτάνουν μόνο αυτ...
ά.
-Τότε παιδί μου ταξίδεψε σιγά, φτάσε σε κείνα που θέλεις,
δείξε ευγνωμοσύνη και υπομόνεψε στις στιγμές. Ο θάνατος πάντα κοντά και δίπλα σου, σου φυτεύει την ανάσα του.
-Δεν τον φοβάμαι μάνα,
ούτε τον αγαπώ.
Να προλάβω, ζητώ ,να αφήσω λίγο βάλσαμο στα μάτια αυτών που αγαπώ, φοβάμαι μήπως δεν προλάβω.
-Θα προλάβεις παιδί μου,
όσο πεινάς και διψάς θα προλάβεις...

( Στην Κ.Β)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου