Συνοδοιπόροι και φιλεύσπλαχνοι σε μια άδεια χώρα,
από φίλους, (παίρνουν όλοι τον δρόμο μακριά από εδώ),
αναμασούμε τι θα κάνουμε χωρίς τους βαρβάρους,
τι θα κάνουμε πάντα ρωτάμε, λες και πάντα δεν τους είχαμε,
έξ Ανατολής και Δύσης,
πες μου παππού πως τα καταφέρναμε πάντα,
να τρώμε το μάτι του λιονταριού ο ένας από τον άλλο,
ένας εδώ, άλλος εκεί,
κι αυτό το ατέλειωτο διαίρει και βασίλευε ανάμεσα μ...

ας,
αυτός ο ηλίθιος μόχθος της ζήλειας,
και να λέμε συνέχεια την λέξη ανάμεσα,
όχι μέσα μας,
όχι μέσα μας,
μισώ τις φιλευσπλαχνίες των χριστιανών,
των αστών,των χορηγών,
της περιρρέουσας βλακείας,
της αποπνικτικής ατμόσφαιρας,
μην με ακούς πιά,
παρακολουθώ τους αναχωρητές της ερήμου,
άλλοι από ταράτσες,
άλλοι σε αεροπλάνα, τρένα, καράβια,
σου λέω να ακούσεις,
ο καθείς όπου φύγει έφυγε...