Σάββατο 2 Φεβρουαρίου 2013

Αυπνίες σε πρώτο πληθυντικό

Με κούρασαν οι σκέψεις, οι παρατηρήσεις σε πρώτο πληθυντικό /
γι αυτό, επάνω μου, ασελγούν με τρυφερότητα κάθε νύχτα, οι αυπνίες/
με δονούν με κρύα στόματα οι σκέψεις/
είναι αυτές, ένας διάδρομος με ολένα μεγαλύτερες στροφές/
δυό τρεις λαβύρινθοι πεισματωμένοι/
ο Μινώταυρος πρώτος το μήλο μου δίνει/
πως να δαγκώσω με κλειστό στόμα/ σφαλισμένο μάτι σαν να ναι κουρτίνα στον χρόνο/
αγωνίες σαν νευρώσεις, ποτήρια ξέχειλα από θλίψη/
πολλές μαζί, θλίψεις ,χτίζουν την μία/
αυτή/
αν θα κοιμηθώ επιτέλους μια ημέρα χωρίς να ξυπνήσω στις πέντε π.μ/
νευρώσεις, ψυχώσεις, αλλάζουν ρούχα και με κυνηγάνε/
άλλοτε είναι η μητέρα μου αγριεμένη, άλλοτε πάλι η γιαγιά μου πικραμένη/
αυτός ο πρώτος πληθυντικός πολύ με κούρασε/
έρχεται όμως, το νιώθω, η μέρα/
που την αγωνία αυτή θα την διαγράψω/
σαν άγγελος, ξανά θα κοιμάμαι, σε ήχο ωραίο κι 'οχι μονότονο/
πρός το παρόν, για να επιβιώσω, κάθε μου μαύρη σκέψη/
την φαντάζομαι σαν πουλί να φεύγει/
με τον εαυτό μας δεν μπορούμε να πολεμάμε/
τα αφήνουμε στο σύμπαν ξέροντας/
το σύμπαν διαστέλλεται με ταχύτητα/
μια μέρα θα γεννιόμαστε γέροι και θα πεθαίνουμε παιδιά/
άφαντοι κομήτες στα πόδια μας σαν σκόνη/
μα πάνω από την σκόνη ο έρωτας/
αυτός οπλίζει, αυτός αφοπλίζει στις οπλές του, μυριάδες κόκκινα σύννεφα/
είναι από όλες, τις ιδιότητες του ανθρώπου, η  πιό γνήσια/
αυπνίες μεγάλες μου, την μια εξοντώστε/
αυτή, πως σαν κοιμηθώ ο θάνατος θα με ρίξει στα άσπρα χέρια του...

1 σχόλιο:

  1. Yποκλίνομαι σε οτι σας περιέχει και σας αποτελεί!!!!!!!!!!.Ενας απλός αναγνώστης σας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή