Νιώθω από εσένα, όλα που μου περιγράφεις. Αυτά που με επιμέλεια μου κρύβεις κι αυτά που τονίζεις χτυπώντας με την γλώσσα τις συλλαβές τους. Αυστηρά παραγγέλματα οι ματιές που μου ρίχνεις πλάγια. Μου αρέσει να κάθομαι να σε ακούω και να φτιάχνω ρόλους. Να φτιάχνω δάση από αισθήσεις και άγονα μέρη. Ο πιό όμορφος ρόλος που φτιάχνω, είναι αυτός του νομάδα. Αυτό που διαφέρει είναι πως αντί για ζώα μετακινώ συνέχεια τις λέξεις σου για να ταίσω. Είναι κι αυτό μια συγκλονιστική όψη της ζωής. Η ζωή χωρίς την ματιά της τέχνης θα ήταν μια μαύρη τρύπα φερμένη από ένα άγνωστο σκληρό κόσμο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου