Διψασμένη η φωνή της Μαρίας, πανώρια σαν σπαθί αρπάζει τον κόσμο, τον κλείνει πίσω από τον λάρυγγα και τον μεταβιβάζει στα κλειστά τοιχώματα της σιδερένιας αορτής. Κι όλος ο κόσμος σφιχτά δεμένος σε ένα ξεψύχισμα των πορφυρών αγγέλων εξαϋλώνεται. Μείνε κοντά μου Μαρία, σε έχω ανάγκη περισσότερο από ποτέ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου