Ένα νέο πουκάμισο δέρματος φόρεσε η ανάγκη κι έγινε ο άνθρωπος ένα με τον κόσμο,
'επαψαν οι συγκεντρώσεις των μαζών,
η ανάγκη πάνω από όλα
κι εκείνος ο βρόμικος λυπόσαρκος κήρυκας για πάντα εκοιμήθηκε,
κι η γλάστρα στο παράθυρο έθρεψε βασιλικό
κι η γυναίκα λάμπρυνε το πλευρό του άντρα.
Τα όμορφα ηλιοβασιλέματα έπεφταν στην θάλασσα ,ενώ, επιτέλους, ο άνθρωπος γίνηκε μέρος του κόσμου
και το χτισμένο από την αρχή μέρος του
φάνηκε σαν μια σπαραγμένη αγαλλίαση..